ΠΗΓΗ: Δημήτρης Κωστάκος - kosmodromio.gr

Το περασμένο έτος μπήκαν στις τσέπες μας περίπου 227 εκ. ευρώ περισσότερα. Τότε γιατί έρχονται απεργίες;

Το περασμένο έτος μπήκαν στις τσέπες μας περίπου 227 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα. Ο μέσος μικτός μισθός ξεπέρασε τα 1.250 ευρώ, αυξημένος κατά 8,57% σε σχέση με το 2022. Ο μέσος όρος μικτών μηνιαίων αποδοχών ανήλθε -στο σύνολο των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα- στα 2,8 δις ευρώ.

Ας μη βιαστούμε να σηκωθούμε από «καναπέδες, καρέκλες, ντιβάνια και πολυθρόνες» κατά Δημοσθένη Λιακόπουλο προκειμένου να κάνουμε το σπίτι άνω κάτω για να βρούμε «αυτό που μας κρύβουν». Τα λεφτά, δηλαδή.

Πρόκειται για άλλη μια στατιστική ακροβασία της κυβέρνησης, όπως συμβαίνει με την αύξηση των καταθέσεων.

Όπως κανένας εργαζόμενος δεν έχει στον τραπεζικό λογαριασμό του τη «μέση κατάθεση», η οποία προκύπτει από το συνυπολογισμό των ελάχιστων χρημάτων των πολλών, των δυσθεώρητων καταθέσεων των λίγων και των κατατεθειμένων στις τράπεζες επιχειρηματικών δανείων, με τον ίδιο τρόπο κανένας εργαζόμενος δεν πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ με τον «μέσο μισθό»…

Η σκληρή πραγματικότητα, αποτυπώνεται στα ίδια έγγραφα. Στην ετήσια έκθεση του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ»:

Ένας στους τρεις εργαζόμενους λαμβάνει μηνιαίο μισθό έως 800 ευρώ μικτά.
Σε σύνολο 2,4 εκατομμυρίων εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα τουλάχιστον ένας στους δύο λαμβάνει έως 1.000 ευρώ μικτά.
Το 12 % έχει μεικτές μηνιαίες αποδοχές μόλις έως 500 ευρώ. Κι αυτό όταν οι εργαζόμενοι στη συντριπτική τους πλειονότητα (78%) απασχολούνται περισσότερες από 35 ώρες την εβδομάδα.
Πτωχοί πλην εργατικοί, λοιπόν
Σύμφωνα με εργατολόγους και συνδικαλιστές:

α) οι μισθοί παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα παρά την αύξηση των κατώτατων αποδοχών,

β) είναι αναντίστοιχοι σε σχέση με το αρνητικό περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η ραγδαία αύξηση τιμών, ενώ

γ) τα στοιχεία σχετικά με τον μέσο μισθό είναι στατιστικού χαρακτήρα αφού αποτυπώνουν το μέσο όρο στο σύνολο της μισθολογικής πυραμίδας και όχι την εισοδηματική πραγματικότητα.

Έρχονται απεργίες

Με αυτά τα δεδομένα, τα συνδικάτα προετοιμάζουν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις. Σύμφωνα με τις αποφάσεις που έχουν λάβει έως αυτή την ώρα τα συνδικάτα:

Την Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου, η ΑΔΕΔΥ θα προχωρήσει σε στάση εργασίας από τις 11 το πρωί έως τη λήξη του ωραρίου, για την στήριξη του Πανελλαδικού Φοιτητικού Συλλαλητηρίου κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων με αίτημα την ενίσχυση και αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
Την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου, στις 10.30 το πρωί , οι συνταξιουχικές οργανώσεις του Ιδιωτικού και του Δημοσίου τομέα θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Κοτζιά) και πορεία στο κέντρο της Αθήνας.
Την Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου η ΑΔΕΔΥ προχωρά σε 24ωρη Πανελλαδική Απεργία, για όλους τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας, διεκδικώντας την ενίσχυση του εισοδήματος και την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Την ίδια μέρα, σε αντίστοιχη κινητοποίηση και συλλαλητήριο στις 10.30 το πρωί, στα Προπύλαια, προχωρά το ΠΑΜΕ.
ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ έχουν αποφασίσει Γενική Απεργία και συγκέντρωση για τις 17 Απριλίου, με συλλαλητήρια στην Αθήνα και όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Στο σημείο αυτό, σε αυτή την κρίσιμη καμπή, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, καλούνται να αποφασίσουν αν οι επερχόμενες αντιδράσεις θα αποτελέσουν απλώς την αιτία για τη… διακοπή της κυκλοφορίας των οχημάτων στο κέντρο της Αθήνας, δηλαδή άλλη μια μάχη οπισθοφυλακών ή κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Το διακύβευμα, είναι σημαντικό: Η άμεση και ουσιαστική ενίσχυση του εισοδήματος, η αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας, η αποκατάσταση του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων καθώς και η προστασία του κοινωνικού χαρακτήρα δημοσίων αγαθων όπως η Υγεία και η Παιδεία.

«Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα
Αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα
Η απελπισία περίστροφο και σφαίρες της οι ανάγκες.
Άντε και καλή τύχη μάγκες»
(Παύλος Σιδηρόπουλος)