ΠΗΓΗ: Eksegersi.gr
Η υπουργός Δόμνα συνεντευξιάζεται στο πρωινάδικο του ΟΡΕΝ και λέει μεταξύ των άλλων:
«Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης αυτή τη στιγμή. Καμία. Δεν γίνεται καμία συζήτηση ούτε στο υπουργείο Εργασίας, ούτε κεντρικά, σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης. Είμαστε στο υψηλότερο μέσο όρο ηλικίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και παρ’ όλη την δημογραφική κρίση έχουν γίνει αρκετά βήματα έτσι ώστε το ασφαλιστικό μας σύστημα να είναι βιώσιμο».
Στην ίδια τηλεοπτική εμφάνισή της καμαρώνει (για μια ακόμα φορά) για την αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων που εργάζονται και μετά τη συνταξιοδότησή τους:
«Μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου γνωρίζαμε ότι ήταν λιγότεροι από 30.000 οι εργαζόμενοι συνταξιούχοι. Τον πρώτο μήνα, από τη λειτουργία της πλατφόρμας, ο αριθμός τους διπλασιάστηκε και πλέον έχει τριπλασιαστεί και έχει ξεπεράσει τις 84.000. Θεωρούμε ότι μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε σπάσει το όριο των 180.000 εργαζόμενων συνταξιούχων».
Τι σημαίνει αυτό; Αφού τόσες δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι ζητούν μόνοι τους να εργαστούν και μετά τη συνταξιοδότησή τους (συνήθως στα 67), τότε όλοι οι συνταξιούχοι μπορούν να εργαστούν και μετά τα 67, ώστε ν’ αντιμετωπιστεί η «δημογραφική κρίση» και η πίεση στη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος.
Εχουμε και παραδείγματα, άλλωστε. Σε ανέργους των ηλικιών από 55 έως 67 χρόνων, που δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν 4.500 ένσημα για να πάρουν την άθλια κατώτατη σύνταξη, αύξησαν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης από 67 μέχρι τα 74 χρόνια (άρθρο 61 του νόμου 5046/29.7.2023). Σε γιατρούς του ΕΣΥ που θα έπρεπε να βγουν στη σύνταξη, παρατείνεται συνεχώς η παραμονή τους στα νοσοκομεία. Αφού μπορεί ο γιατρός να χειρουργεί και μετά τα 70 και ο οικοδόμος να εργάζεται μέχρι και τα 74 για να συμπληρώσει τα ένσημα, παναπεί ότι όλοι οι συνταξιούχοι μπορούν να εργάζονται και μετά τα 67.
Προσέξτε τη διατύπωση της υπουργού Lifestyle: αυτή τη στιγμή δε γίνεται συζήτηση για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ποια είναι «αυτή η στιγμή»; Ελάχιστες εβδομάδες πριν από μια εκλογική μάχη. Ξέρετε εσείς καμιά κυβέρνηση που παραμονή εκλογών θα βγει και θα πει «ετοιμάζουμε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης»;
Συζήτηση, φυσικά, γίνεται. Οχι δημόσια, αλλά στα επιτελεία. Και οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί. Αναζητείται μόνο ο κατάλληλος χρόνος νομοθέτησης. Η δε υπουργός Δόμνα είναι… συνεπής: Δεν διαψεύδει κάθετα, αλλά λέει πως αυτή τη στιγμή δε θα το κάνουμε.
Ετσι κι αλλιώς, αυτή τη δουλειά την έχει αναλάβει ο (τέως σημιτικός τεχνοκράτης) υφυπουργός Τσακλόγλου, καθώς η υπουργός Δόμνα είναι εντελώς άσχετη (μόνο στο lifestyle είναι καλή, συναγωνίζεται τον Κασσελάκη). Ο υπουργός άλλαξε (Δόμνα αντί Μπουμπούκου), αλλά ο υφυπουργός έμεινε σταθερός. Αυτός, λοιπόν, στις 9 Μάη εξέδωσε Δελτίο Τύπου στο οποίο έβαλε τον εξής τίτλο: «Π. Τσακλόγλου: Το μέτρο της απασχόλησης συνταξιούχων έχει πολύ μεγαλύτερη επιτυχία και από ό,τι είχαμε σχεδιάσει».
Οταν ο αρμόδιος υφυπουργός κάνει κύριο θέμα τη διαφήμιση της εργασίας των συνταξιούχων μετά τη σύνταξη, δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να διαφημίζει την επερχόμενη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Το Δελτίο Τύπου εκδόθηκε για να παρουσιάσει τι είπε ο Τσακλόγλου στην ΕΡΤ και την εκπομπή “Τριτολογίες” με την Σύνθια Σάπικα. Για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης είπε, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου (η έμφαση δική μας):
«Το συνταξιοδοτικό μας σύστημα είναι πρωτίστως διανεμητικό, σε μία κοινωνία η οποία διαρκώς γερνάει – ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες. Αυτά τα συστήματα, όπου οι συντάξεις των τωρινών συνταξιούχων πληρώνονται από τις εισφορές τις οποίες καταβάλλουν οι τωρινοί εργαζόμενοι, γενικά δουλεύουν καλά όταν έχουν πολλούς εργαζόμενους και λίγους συνταξιούχους. Έχουμε μπει σε μία πορεία, όχι μόνο εμείς, όλες οι αναπτυγμένες χώρες όπου έχουμε μία γήρανση του πληθυσμού μας και κατά ακολουθία αυτό έχει συνέπειες τόσο στο μέγεθος του εργατικού δυναμικού όσο και στη χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Η νομοθεσία μας ορίζει ότι ανά τριετία εξετάζεται το προσδόκιμο της επιβίωσης στα 65 έτη και, ανάλογα με τις μεταβολές, προσαρμόζονται τα όρια συνταξιοδότησης. Η εκτίμηση που έγινε πέρυσι έδειξε ότι κατά την περίοδο αναφοράς το προσδόκιμο της επιβίωσης δεν μεταβλήθηκε και, γι’ αυτό το λόγο, τα όρια συνταξιοδότησης θα παραμείνουν αμετάβλητα κατά την επόμενη τριετία».
Την επομένη (10 Μάη) ο Τσακλόγλου έδωσε συνέντευξη στη Naftemporiki TV και τη Νικόλ Λειβαδάρη. Επανέλαβε τα ίδια, με πιο «κλειστές» εκφράσεις:
«Η πίεση που έχουμε στο ασφαλιστικό μας σύστημα λόγω δημογραφικού είναι μεγάλη και αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης των περισσοτέρων χωρών είναι κατά βάση διανεμητικά, δηλαδή οι εισφορές των τωρινών εργαζομένων πληρώνουν για τις συντάξεις των τωρινών συνταξιούχων. Τα συστήματα αυτά δουλεύουν καλά όταν έχουμε πολλούς εργαζόμενους και λίγους συνταξιούχους. Όταν ανατρέπεται αυτός ο κανόνας αρχίζουν τα προβλήματα. Γι’ αυτό και όλες ανεξαιρέτως οι χώρες έχουν λάβει μία σειρά μέτρων, τα οποία έχουν να κάνουν είτε με την ίδια τη συνταξιοδοτική δαπάνη, είτε με τη διαφοροποίηση του ασφαλιστικού κινδύνου. Στην Ελλάδα μέτρα πήραμε τα τελευταία χρόνια και, από ότι δείχνουν οι αναλογιστικές μελέτες, παρότι το σύστημά μας εξακολουθεί να δημιουργεί μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, με τους υφιστάμενους κανόνες, μακροχρονίως φαίνεται να πετυχαίνουμε τη σταθερότητα που επιθυμούμε. Σύμφωνα με τη νομοθεσία για τα όρια συνταξιοδότησης, αυτά εξετάζονται ανά τριετία. Έγινε πρόσφατα η εξέταση και οι διαφοροποιήσεις ήταν μηδαμινές. Αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι το 2027 δεν πρόκειται να γίνει καμία μεταβολή στα όρια αυτά».
Τι λέει ο Τσακλόγλου; Καταρχάς, προκαλεί προβοκατόρικα, όταν ισχυρίζεται ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι πληρώνουν τους σημερινούς συνταξιούχους. Προσπαθεί να στρέψει τους νέους ενάντια στους ηλικιωμένους εργάτες και εργαζόμενους. Οι σημερινοί συνταξιούχοι έχουν επίσης πληρώσει εισφορές, δεν παίρνουν χαριστικές συντάξεις. Ομως, τα τεράστια αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων κατακλάπηκαν. Εγιναν δανεικά κι αγύριστα για καπιταλιστές που έπαιρναν αβέρτα «αναπτυξιακά» δάνεια. Οι καπιταλιστές έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν ασύλληπτου μεγέθους εισφοροκλοπή, μην αποδίδοντας τις ασφαλιστικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Το ίδιο το κράτος έχει προχωρήσει σε άπειρες ρυθμίσεις με τις οποίες χάρισε τα κλεμμένα στους εισφοροκλέπτες καπιταλιστές. Το κράτος φόρτωσε στα Ταμεία τα χρέη που συσσώρευσαν οι λεγόμενες προβληματικές επιχειρήσεις (οι καπιταλιστές άρπαξαν το χρήμα και άφησαν καταχρεωμένες τις επιχειρήσεις). Το κράτος έκανε κοινωνική πολιτική σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Το κράτος δεν πλήρωνε τη συμμετοχή του στα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης κτλ. κτλ.
Είναι πρόκληση, λοιπόν, να βγαίνει ο κάθε ανάλγητος τεχνοκράτης, το κάθε τσιράκι του κεφαλαίου, και να παρουσιάζει μια εντελώς διαστρεβλωμένη λογιστική προσέγγιση του ασφαλιστικού συστήματος (τόσοι πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές – τόσοι συνταξιοδοτούνται – δε βγαίνουμε, παιδιά). Eδώ ταιριάζει η παροιμία «αυτοί που μας χρωστούσαν μας ζητούν και το βόδι».
Δεύτερο, ο Τσακλόγλου «ζωγραφίζει» συνεχώς την αναγκαιότητα να υπάρξει αύξηση των ορίων ηλικίας για να μειωθεί ο αριθμός των συνταξιούχων. «Πίεση στο σύστημα», «μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα», «γήρανση του πληθυσμού που έχει επιπτώσεις στη χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού συστήματος». Αυτές οι διατυπώσεις και η εν γένει συλλογιστική που παρουσιάζει ο Τσακλόγλου κάνουν ζύμωση για την αποδοχή της αναγκαιότητας να αυξηθούν τα όρια ηλικίας.
Τρίτο, ο Τσακλόγλου λέει ότι δεν πρόκειται ν’ αυξηθούν τα όρια μέχρι το 2027. Κλέβει ένα χρόνο, καθώς η επόμενη «μελέτη» θα γίνει το 2026 (ανά τριετία). Αυτό, από τη μια δεν έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία (διανύουμε ήδη το 2024) και από την άλλη καλλιεργεί ένα κλίμα εφησυχασμού (παράλληλα εξυπηρετεί και τις προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης Μητσοτάκη). Ανά πάσα στιγμή μπορούν να ανακοινώσουν αύξηση των ορίων ηλικίας, όπως έχουν κάνει και άλλες φορές. Η λογική τους είναι λογική γαλέρας: αφού ζείτε περισσότερο σε σχέση με το παρελθόν, πρέπει να δουλεύετε και σε μεγαλύτερη ηλικία. Κάποτε η βασική συνταξιοδότηση ήταν στα 60-65 (γυναίκες άνδρες) και με συνταξιοδότηση σε μικρότερες ηλικίες για ασφαλισμένους με πολλά ένσημα. Μετά πήγε στα 65 για όλους, μετά στα 67. Για να πάρεις σύνταξη σε μικρότερη ηλικία, πρέπει να είσαι τουλάχιστον 62 και να έχεις 40 πλήρη χρόνια ασφάλισης! Δεν υπάρχει όριο στην αναλγησία τους, τα πράγματα γίνονται συνεχώς χειρότερα για τους εργάτες και εργαζόμενους.
Τέταρτο, μια ακόμα πρόκληση είναι να μιλούν για πρόβλημα βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και να προτείνουν ως μοναδική λύση την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την ίδια στιγμή να κάνουν και να εξαγγέλλουν συνεχείς μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών των καπιταλιστών (που κι αυτές βγαίνουν από την κλεμμένη εργασία των εργατών), δηλαδή μείωση των εσόδων του συστήματος. Από τη μια απαλλάσσουν τους καπιταλιστές από τμήμα του έμμεσου μισθού που οφείλουν να καταβάλλουν (ασφαλιστικές εισφορές) και από την άλλη ετοιμάζονται να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για να δουλεύουν εργάτες και εργαζόμενοι περισσότερα χρόνια.
Το μείζον για τους εργάτες και τους μισθωτούς εργαζόμενους είναι να πετάξουν στα σκουπίδια όλη αυτή τη σαβούρα της «βιωσιμότητας» και των παραπλανητικών λογιστικών προσεγγίσεων, που οδηγεί μόνο σε απώλεια δικαιωμάτων: αύξηση ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων, μείωση ιατροφαρμακευτικών παροχών. Να οχυρωθούν γύρω από τη μοναδική ταξική θέση και στάση: πλήρης ασφάλιση για όλους και πλήρης χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.
