Αναζητείται πολιτική πρωτοπορία!
Του Βασίλη Λιόση - Εφημερίδα των Συντακτών
Έχει καεί η Πελοπόννησος. Έχει καεί η Εύβοια. Έχει καεί η Ρόδος. Έχει καεί ο Έβρος. Έχει καεί η Πεντέλη. Έχει καεί ο Υμηττός. Έχει καεί η Πάρνηθα. Έχει καεί το Μάτι. Έχει καεί η Θεσσαλία. Έχει καεί η Μακεδονία. Έχουν καεί τα Γιάννινα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Εκατομμύρια στρέμματα καμένα σε όλη την Ελλάδα. Ασύλληπτης έκτασης καταστροφή: δασικές εκτάσεις. Γεωργικές εκτάσεις. Πανίδα. Σπίτια. Ανθρώπινες ζωές.
Φταίει ο στρατηγός άνεμος, μας λένε. Η κλιματική αλλαγή. Οι πυρομανείς. Οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Η ατομική ευθύνη. Οι πρόσφυγες (ας θυμηθούμε ότι πέρσι οι πρώτες ειδήσεις της «έγκριτης» δημοσιογραφίας άφηναν να εννοηθεί ότι για τη φωτιά στον Έβρο ευθύνονται οι πρόσφυγες). Προσφάτως μάθαμε ότι τις φωτιές τις βάζουν πουλιά. Ποτέ μα ποτέ, όμως, δεν φταίει για την έκταση των καταστροφών, η υποστελέχωση της πυροσβεστικής. Η έλλειψη πυροσβεστικών μέσων. Η πρόληψη με την εκτεταμένη δημιουργία ζωνών πυροπροστασίας και την εγκατάσταση ενός δικτύου ντρόουν. Ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων και η εκμετάλλευσή τους από κοράκια-οικοπεδοφάγους. Η απουσία ενός οργανωμένου, επιτελικού σχεδίου για την αντιμετώπιση έκτακτων συνθηκών. Όλα έχουν αφεθεί στο 112.
Αυτό που δεν λείπει είναι οι θεατρικές παραστάσεις με τους υπουργούς να κυκλοφορούν αξύριστοι για να δίνουν την εικόνα του μάχιμου ήρωα. Τα ψεύτικα περίλυπα ύφη για τις καταστροφές. Οι πολλές δακρύβρεχτες διαπιστώσεις που ασφαλώς δεν εντοπίζουν τα αίτια του μεγέθους των καταστροφών.
Η χώρα βαδίζει ολοταχώς στην πλήρη καταστροφή. Στην πλήρη διάλυση. Παρακμάζει με ταχείς ρυθμούς. Σε όλους τους τομείς. Δεν είναι μόνο οι πυρκαγιές. Είναι το οικονομικό μοντέλο που έχει επιλέξει η άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Αποβιομηχάνιση και υπερτουρισμός. Υποκλίσεις στην ΕΕ, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ (παρεμπιπτόντως δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών τα θηριώδη ρωσικά πυροσβεστικά αεροπλάνα;). Ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Δυσθεώρητο χρέος που έχει δέσει χειροπόδαρα την Ελλάδα. Η δημόσια υγεία και παιδεία σε άθλια κατάσταση. Ακρίβεια που διεκδικεί σε όλα τα μέτωπα πρωτιές στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Ρεμούλες παντού και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος για τους ημέτερους. ΜΜΕ ελεγχόμενα από την εξουσία σε διατεταγμένη υπηρεσία μαζικής αποβλάκωσης.
Και ενώ όλα αυτά συνθέτουν ένα τοπίο μιας μη αναστρέψιμης σαπίλας, δεν υπάρχει καμία πολιτική δύναμη να θέσει θέμα ανατροπής της αθλιότερης κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος μεταπολιτευτικά. Ακόμη κι αν αυτό (η ανατροπή) δεν υπάρχει στα μυαλά της πλειονότητας των ανθρώπων μια πολιτική δύναμη οφείλει να θέσει το θέμα, αν φυσικά διεκδικεί τον τίτλο της πρωτοπορίας. Οι πρωτοπορίες δεν απογειώνονται. Τότε θα ήταν κατά φαντασία πρωτοπορίες. Πατάνε στο έδαφος αλλά οφείλουν να βρίσκονται μισό ή και ένα βήμα μπροστά από τις διαθέσεις του κόσμου. Οφείλουν να συνεγείρουν. Να οργανώνουν. Αναζητείται, λοιπόν, πολιτική πρωτοπορία που να βγει μπροστά. Να φωνάξει: Φτάνει πια! Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει! Με λαϊκές κινητοποιήσεις. Με την εκλογική της συρρίκνωση. Με τη συνολική απαξίωσή της.
Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Να καίγεται όλη η Ελλάδα. Να καίγονται οι ζωές μας. Να παρακολουθούμε ανήμποροι τις εικόνες της δαντικής κόλασης. Και απλώς η αγανάκτησή μας να μετατρέπεται σε ψυχικές διαταραχές. Ο θυμός πρέπει να γίνει δράση. Και η δράση αυτή να μην είναι τυφλή. Να έχει πολιτικό καταστάλαγμα. Ποιος, λοιπόν, θα πάρει τις πρωτοβουλίες ώστε να οργανωθούν ενωτικές λαϊκές κινητοποιήσεις; Ποιος θα παρουσιάσει ένα οργανωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης του τόπου; Ποιος θα συντάξει προτάσεις άμεσης ανακούφισης του λαού; Και αν αυτός είναι ανύπαρκτος, ας τον δημιουργήσουμε. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
