Του Βασίλη Λιόση
Τέτοιον εκφυλισμό δεν θα μπορούσε να προβλέψει ούτε και ο πιο σκληρός επικριτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορούμε, όμως, να πούμε πως το πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνουν χώρα τα εκφυλιστικά φαινόμενα, προϋπήρχε. Δεν δημιουργήθηκε τώρα.
Οι κανόνες κομματικής λειτουργίας που επέτρεπαν στον καθένα να γίνει κομματικό μέλος με δύο ευρώ και να ψηφίζει για τον νέο πρόεδρο ήταν κομμάτι αυτού του πλαισίου.
Αυτοί είναι και οι κανόνες που επέτρεψαν στα μέλη της ΚΕ να ψηφίζουν τηλεφωνικά.
Αυτοί είναι και οι κανόνες που επιτρέπουν στον καθένα να λέει δημόσια την προσωπική του γνώμη αγνοώντας τις όποιες συλλογικές αποφάσεις.
Αυτοί ήταν και οι κανόνες που επέτρεψαν σε έναν τύπο –μέχρι χθες ανύπαρκτο και απολύτως άσχετο με την παράδοση και την έννοια της Αριστεράς– να αναδειχθεί εν μία νυκτί πρόεδρος του κόμματος. Και μάλιστα έναν τύπο που υπήρξε στέλεχος της Goldman Sachs, έγραφε στον Εθνικό Κήρυκα επιβραβεύοντας την πολιτική των μνημονίων, είναι εφοπλιστής και υπήρξε μέλος των Δημοκρατικών των ΗΠΑ (δηλαδή του κόμματος που έχει ηγηθεί στην πλειονότητα των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και στις σφαγές των λαών).
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι παρεξηγήσιμα. Και θα είναι τέτοια αν κάποιος μείνει στους κανόνες λειτουργίας. Και αυτό γιατί οι κανόνες λειτουργίας συνδέονται στενά με το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του εν λόγω κόμματος.
Είναι αυτό το πλαίσιο της ιδεολογικής πανσπερμίας στο κομματικό δυναμικό.
Είναι αυτό το πλαίσιο που πατούσε αρχικά σε δύο βάρκες αλλά κατέληγε να πατάει σε μία. Αυτής της στήριξης και εξωραϊσμού του υπάρχοντος συστήματος.
Είναι αυτό το πλαίσιο στο οποίο το «Go back madame Merkel» μετατράπηκε στην «καλή Μέρκελ» και τον διαβολικά Τραμπ τον μετέτρεψε σε «διαβολικά καλό Τραμπ».
Είναι αυτό το πλαίσιο που αντέστρεψε το μήνυμα του δημοψηφίσματος του 2015 και εφάρμοσε το τρίτο μνημόνιο.
Είναι αυτό το πλαίσιο που ούτε καν τον ΕΝΦΙΑ δεν κατήργησε την ώρα που ο Τσίπρας διαλαλούσε πως είναι ο πιο άδικος φόρος.
Είναι αυτό το πλαίσιο που έκανε πλήρως αποδεκτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Είναι το πλαίσιο που επέτρεψε στον Τσίπρα που τώρα παριστάνει τον Βούδα να κάνει απίθανες κυβιστήσεις, απογοητεύοντας τον κόσμο και σπιλώνοντας την έννοια της Αριστεράς.
Την εκφυλιστική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ δεν την έχει ούτε αστικό κόμμα. Ούτε ακόμη ακόμη και ένας Σύλλογος Τσαγιού. Σε ποια συλλογικότητα μπορεί κάποιος με διαδικασίες αστραπή να γίνεται μέλος και σχεδόν αυτομάτως να εκλέγεται πρόεδρος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τεράστια ζημιά στο όνομα της Αριστεράς. Και κάνει τεράστια ζημιά όχι γιατί ανήκει στην Αριστερά αλλά γιατί αποτελεί ένα εκφυλισμένο μικροαστικό μόρφωμα στο οποίο συμπλέκονται προσωπικές φιλοδοξίες και τα σχέδια μιας μελλοντικής διαχειριστικής λύσης.
Ένα μόρφωμα που δεν έχει καμία απολύτως καμία σχέση με αυτό που πρέπει να συνδέεται η Αριστερά. Δηλαδή, με το όραμα μιας άλλης κοινωνίας που έχει όνομα: σοσιαλισμός.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ΕΦΣΥΝ
