ΔΥΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΝΤΕ
Της Νίνας Γεωργιάδου
Όταν είπαν πως καταναλώνεις περισσότερα απ’ όσα παράγεις, ότι εσύ χρεοκόπησες τη χώρα και ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» και γι αυτό θα βάλουμε τη ζωή του παιδιού σου, υποθήκη, βρήκες την αριθμητική τους πειστική, πήρες τα χρεόγραφα και τους έδωσες τη χώρα, το σπίτι και το παιδί..
Όταν είπαν πως το δημόσιο είναι ζημιά και βάρος και πως η «ελεύθερη αγορά», ο ιδιώτης κι ο επενδυτής, είναι κέρδος και προκοπή, έβαλες για υπογραφή το + του αναλφάβητου στο συμβόλαιο θανάτου γιατί πάλι βρήκες την αριθμητική τους πειστική κι έτσι πουλήθηκαν όλα, το χώμα, το νερό, το φως και ο αέρας.
Όταν είπαν πως οι «κακοί» δάσκαλοι πρέπει να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της παραχαραγμένης Ιστορίας, της δικής τους αριθμητικής, της προγερασμένης παιδικής ηλικίας, της ευνουχισμένης εφηβείας, της παραπαιδείας, της προαποφασισμένα παράνομης απεργίας και της αγιασμένης ρουφιανιάς, πάλι η αριθμητική τους σε βρήκε σύμφωνο και ευπειθή.
Όταν είπαν πως νοιάζονται για την καλή σου υγεία, με αποψιλωμένα νοσοκομεία, εξαντλημένους γιατρούς, πρωτόκολλα θανάτου, πολύ χειροκρότημα και πολύ ξύλο, πάλι βρήκες τα μαθηματικά τους ακαταμάχητα και χρέωσες τους 14000 νεκρούς στην ατομική σου ευθύνη.
Τώρα, στο μαυροπίνακα της οθόνης που σε έπεισε για όλα, ο «δάσκαλος» απαιτεί νέα πορίσματα στις απλές εξισώσεις.
Τώρα που κατρακυλήσαμε γλυκά, από το ARBEIT MACHT FREI στα νέα μαθηματικά, ας φωνάξουμε όλοι δυνατά, πως ΔΥΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΝΤΕ.
Η εξαιρετική ταινία μικρού μήκους, του Ιρανού σκηνοθέτη Βabak Anvari, «Δύο και δύο κάνουν πέντε»
