( ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ)

ΠΕΡΣΑ ΒΛΑΧΟΥ – Η ΚΕΡΚΥΡΑΙΑ « ΜΕΝΙΔΙΑΤΙΣΣΑ» ΚΑΙ Ο ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΟΣ ΤΗΣ ΓΑΜΟΣ

Του Γιάννη Μπαρδάκη*

Προπολεμικά μια από τις μπριόζες ηθοποιούς κυρίως του μουσικού θεάτρου υπήρξε η Πέρσα Βλάχου.

Είχε γεννηθεί στο Μαντούκι της Κέρκυρας το 1905 και ο πατέρας της ήταν πλοιοκτήτης στο νησί.

Έχοντας προφανώς τα οικονομικά μέσα ξέφυγε πολύ νωρίς από τα όρια του όμορφου νησιού της και ανέβηκε στη πρωτεύουσα, στην οποία μαθήτρια ακόμη ( 16χρονη) ανέβηκε στο σανίδι του μουσικού θεάτρου, παίρνοντας μέρος σε περιοδεία στη Κρήτη του θιάσου Φρόσως και Νίνας Κόκκου που ήταν κόρες των μεγάλων ηθοποιών του 18ου αιώνας Νικολάου και Ανθίππης Κόκκου.

Από το 1927 και μετά συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς θιάσους της Αθήνας , όπως του Παρασκευά Οικονόμου, του Πέτρου Κυριακού, της Καίτης Βερώνη, της Ζαζάς Μπριλάντη δημιουργώντας με μεγάλη επιτυχία το τύπο της « Μενιδιάτισσας», αφήνοντας το στίγμα της.

Το 1929 η χάρη της έφτασε μέχρι το Μπροντγουέϊ με το θίασο του Μίχη Ιακωβίδη, όπου έδωσαν πολλές παραστάσεις με ποικίλο δραματολόγιο, που περιλάμβανε οπερέτα, επιθεώρηση, δράμα και κωμωδία.

Αν και στη σιλουέτα – ήταν λίγο…. τροφαντή- υστερούσε άλλων γυναικών ηθοποιών της εποχής της, υπερείχε όμως διαθέτοντας υπέροχα καστανά μαλλιά και μαύρα εκφραστικά μάτια.

Διαθέτοντας και υπέροχη φωνή- άλλωστε τι Κερκυραία θα ήταν- στη περίοδο της Κατοχής για να επιζήσει συνεργάστηκε με θιάσους βαριετέ, όπως του διάσημου Αττίκ, του Φίλωνα Αρία, του Γιώργου Οικονομίδη και του Λάμπρου Ζούνη, πατέρα της Πέμης Ζούνη.

Επίσης λόγω της φωνής της κατέγραψε συμμετοχές και σε οπερέτες κυρίως στην όπερα του Βιντζέτζο Μπελλίνι « Η Υπνοβάτις».

Στο κινηματογράφο η συμμετοχή της δεν ήταν ιδιαίτερα αξιόλογη, αφού μετείχε σε 4 μόνο ταινίες. Ξεκίνησε αμέσως μετά το πόλεμο με τη κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου « Παπούτσι από το τόπο σου» ( Α΄ προβολή 9-12-1946) δίπλα στους Μάνο Φιλιππίδη, Γεωργία Βασιλειάδου, Αλέκο Λειβαδίτη.

Με τη Γεωργία Βασιλειάδου στη ταινία του Αλέκου Σακελλάριου « Παπούτσι από το τόπο σου» ( η κόπια της έχει μάλλον χαθεί).

Στη συνέχεια έπαιξε το ρόλο της θείας Χαρίκλειας στη κατασκοπευτική περιπέτεια του Μιχάλη Γαζιάδη «Άννα Ροδίτη» το 1947 , μια ταινία που είχε γυριστεί στην Ιταλοκρατούμενη ακόμη Ρόδο. Στη ταινία έπαιζαν ακόμη ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, η Καίτη Πάνου, ο Γιάννης Πρινέας και ο Δήμος Σταρένιος.

Προσφορά για τους αναγνώστες της αγαπημένης εφημερίδας από το αρχείο μου .

Αδημοσίευτη φωτογραφία του 1948 από το πρόγραμμα του κινηματογράφου « Έσπερος» της οδού Σταδίου με το διαφημιστικό της ταινίας.

Οι κινηματογραφόφιλοι ακόμη θα τη θυμούνται στο ρόλο της κυρα- Δήμητρας στη μυθική ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα « Κάλπικη λίρα» το 1955. Έκλεισε τη κινηματογραφική της παρουσία με το αισθηματικό δράμα του Κώστα Ανδρίτσου « Καταιγίδα» ( Α΄ προβολή 15-2-1965) δίπλα στους Γιάννη Βόγλη και Ντόρα Γιαννακοπούλου, ερμηνεύοντας τη Βαλεντίνη μια απόμαχη ηθοποιό των μπουλουκιών.

Στη « Κάλπικη λίρα» δεξιά με τη μικρή Μαρία Καλαμιώτου και τη Λούλα Ιωαννίδου.

Έμεινε όμως γνωστή πολύ στο πανελλήνιο και στον καλλιτεχνικό χώρο για …….τον επεισοδιακό της γάμο, που αξίζει να αναφερθώ.

Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1935 όταν η Πέρσα Βλάχου έδινε παράσταση στη Θεσσαλονίκη με το θίασο του Μάνου Φιλιππίδη. Κάθε βράδυ στη παράσταση υπήρχε ένας επιχειρηματίας της Θεσσαλονίκης- ζαχαροπλάστης- ο Νίκος Ψάλτης που είχε γοητευθεί από τη 30χρονη Κερκυραία ηθοποιό. Ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί της που όταν ο θίασος κατέβηκε στην Αθήνα, αυτός άρχισε πυκνά ταξίδια Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Αλλά και η Πέρσα επεδίωκε να μετέχει σε θιάσους που πήγαιναν Θεσσαλονίκη για να βρίσκεται κοντά στον αγαπημένο της, που κάποια στιγμή της έκανε και πρόταση γάμου. Ο Νίκος Ψάλτης ήταν γνωστός στη κοινωνία της συμπρωτεύουσας αφού διατηρούσε το αριστοκρατικό την εποχή εκείνη ζαχαροπλαστείο « Διεθνές» στη γωνία των οδών Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας.

Ο έρωτάς της για το νεαρό Θεσσαλονικιό επιχειρηματία την έκανε να θυσιάσει τον έως τότε μεγάλο έρωτά της το θέατρο.

Η οικογένεια όμως του νεαρού επιχειρηματία δεν ενέκρινε το γάμο με θεατρίνα και έκανε τα αδύνατα δυνατά να τον ματαιώσει. Το ερωτευμένο ζευγάρι όμως μυστικά αγόρασε ένα διαμέρισμα και φώλιασαν εκεί τον έρωτά τους, ορίζοντας μάλιστα και το γάμος τους σ’ αυτό για τις 4 Ιανουαρίου 1937. Εκείνη της εποχή οι γάμοι γίνονταν συνήθως στα σπίτια. Έτσι κ’ έγινε. Ενώ όμως γινόταν το Μυστήριο του γάμου με καλεσμένους φίλους και τρεις ιερείς, κατά τις 9 η ώρα το βράδυ ακούστηκαν χτυπήματα στη πόρτα και εισέβαλαν στο σπίτι διακόπτοντας το μυστήριο 10 συγγενείς του γαμπρού και όπως έγραφαν εφημερίδες της εποχής:

« Επακολούθησε πανδαιμόνιο με λιποθυμίες γυναικών, στριγκλιές, ξύλο, αναποδογύρισμα επίπλων, σκίσιμο της άδειας γάμου και τροπή σε φυγή των παπάδων με τα άμφιά τους!!!».

Εν τέλει ο γαμπρός απήχθη, τον μετέφεραν στο πατρικό του προκειμένου να τον νουθετήσουν, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος και όταν μάλιστα η Μητρόπολη επικύρωσε το γάμο, υπέβαλε μήνυση στους εισβολείς- συγγενείς του. Η Πέρσα σοκαρισμένη πέρασε τη πρώτη νύχτα του γάμου στο ξενοδοχείο « Μεντιτεράνιαν»

Σε δήλωσή της σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης η νύφη όταν άκουσε ότι ο άντρας της δεν έχει πια περιουσία δήλωσε:

«Δεν μνησικακώ για κείνο που θέλησαν να κάνουν, ούτε με νοιάζει για τα λόγια που άκουσα. Έζησα και απόκτησα πείρα της ζωής. Αντιμετώπισα με θάρρος τις αναποδιές και είμαι σε θέση να βοηθήσω τον άντρα μου να δημιουργήσει το μέλλον μας, γλυκαίνοντας με τον έρωτά μου τις μικροαπαγοητεύσεις που ίσως συναντήσει. Ένα συννεφάκι ήταν που πέρασε κι’ όλας».

Τα ίχνη της μετά την απόσυρσή της από το καλλιτεχνικό χώρο δεν είναι γνωστά, ούτε και ο χρόνος θανάτου της.

Η αγάπη της όμως προς τον νεαρό ζαχαροπλάστη της Θεσσαλονίκης φαίνεται από το γεγονός ότι στο Μητρώο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών ( ΣΕΗ), φαίνεται εγγεγραμμένη ως Πέρσα Βλάχου- Ψάλτη.

 *Ο Γιάννης Μπαρδάκης είναι συνταξιούχος δικηγόρος και εκτός των άλλων έχει συγγράψει το βιβλίο Από το λυκαυγές στο λυκόφως - Ελληνικός κινηματογράφος 1938 - 1958