Η Ανάσταση δεν είναι μύθος μήτε πίστη ούτε αναμενόμενη ελπίδα αλλά ολόιδια η ζωή. Είναι οι διακόσιοι σπόροι κερασιάς που γονιμοποιούν την άβυσσο. Είναι η ζωή που πεθαίνει χίλιες φορές κι ανασταίνεται άλλες τόσες, είναι τα προσφυγόπουλα και τα αόρατα παιδιά που μας κοιτούν, είναι οι σταυρωμένοι στα θερμοκήπια της ντροπής και οι ανέστιοι στις τρώγλες της ανέχειας και στα πεζοδρόμια του θανάτου, είναι  η Χριστίνα η δασκάλα  του κυρ-Αλέξανδρου και οι  βιασμένες ψυχοκόρες που περιμένουν την δεύτερη Ανάσταση, είναι η Ελένη και η Κυριακή, είναι όλες κι όλοι που ζητούν το μερτικό τους στο φως κραυγάζοντας «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί».

Δύναμη και πλούτος ο ένας και Αγάπη ο άλλος πόλος του μεγάλου εκκρεμούς της Ιστορίας. 

Γι’ αυτό η ουσία της Ανάστασης σήμερα είναι η επαναφορά της αρχικής πίστης, της πίστης στην Αγάπη, την Αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη...