ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ
Του Γιώργου Καγκουρίδη*
- Θυμάσαι που αφήκαμε τ’ αυτοκίνητο;
- Εσύ παρκάρισες. Εμένα με κατέβασες μπροστά από το σπίτι κι επήγες να βρεις να παρκάρεις. Πού τ’ άφηκες;
- Δε θυμάμαι…
- Συνήθως τ’ αφήνεις κάτου από το Γυμναστήργιο.
- Εκοίταξα, δεν είναι. Θυμάμαι που επί ώρα στεφάνωνα τη πόλη όλη αλλά δεν έβρισκα να παρκάρω. Ξέρεις πόση ώρα εγύριζα; Το γύρο του θανάτου έκανα μέχρι να βρω να τ’ αφήκω. Χώργια η μπεντζίνα που έκαψα.
- Και τώρα τι το θέλεις τ’ αυτοκίνητο; Θα με πας βόρτα; Δυο λεφτά να ντυθώ. Έρχομαι.
- Μωρέ, που έρχεσαι; Για βόρτες ειμάστενε Αυγουστιάτικα; Έτσι και το κουνήσεις τ’ αμάξι μετά πού θάβρεις να τ’ αφήκεις;
- Και γιατί το θέλεις τώρα και το ψάχνεις;
- Να το βάλω μπρος μη μείνω από μπαταρία. Μια φορά τη βδομάδα δε το βάνω μπρος;
- Εδώ παραπάνου απέναντι από του Φερεντίνου εκοίταξες;
- Δεν είν’ εκεί. Σιγά που θάμουνα τόσο τυχερός να βρω και κάτου από το σπίτι.
- Μην είναι προς το Β΄ Δημοτικό; Στην Όαση; Κάτου από τον ΟΤΕ; Στο Ολυμπίκ; Άμε να το βρεις.
- Θα πάω αλλά κάπου πολύ μακριά πρέπει να τ’ άφηκα. Αλλά που…
Εκατέβηκε. Κατά που να πάω εσκεφτόντανε. Δεξιά ή αριστερά; Άναψε τσιγάρο να δει κατά που βαρεί ο καπνός. Κατά κει θα πήγαινε.
- Κύργιε Γιώργο, κύργιε Γιώργο κάτι παιδιά σας εγράψανε στο αυτοκίνητο «θέλω πλύσιμο».
- Πού είναι;
- Εδώ λίγο κάτου από τη μίνα του φάβρου, κάτου από τη σουκιά. Πέφτουνε τα σύκα και σας τόχουνε κάνει χάλι. Αυτά τα παγιόπαιδα ανεβήκανε απάνου στο καπό για να φτάκουνε τα σύκα κι όσα τσου πέφτουνε τα πατούνε. Και μετά όλα τα περιστέργια τση γειτονιάς κάνουνε πάρτι στο καπό σας.
- Ά, νάσαι καλά. Ξέρεις πόσο δρόμο μου γλύτωσες; Ήμουνα χίγια τακατό σίγουρος που δε τόχα αφήκει αριστερά. Κι ο καπνός απ’ το τσιγάρο δεξιά πάει.
- Να το πάρετε για πλύσιμο. Βρωμάει.
- Από Αύγουστο δε τα πλένουμε τ’ αυτοκίνητα. Δεν έχει νερό. Το πίνουν’ όλο οι τουρίστες. Είναι κάτι νεροφίδες αυτοί, σα και τη Λερναία Ύδρα είναι. Όλο πίνουνε. Να, πάρε δω ένα τάλαρο να πάρεις παγωτό. Και σ’ ευχαριστώ πολύ.
Ανέβηκε. Η άλλη α κατρ πεν.
- Τόβρηκες;
- Εθυμήθηκα. Εδώ δίπλα τόχα. Κάτου από τη σουκιά. Έψαχνα νάβρω μέρος νάχει σκιά να μη μου το βρίσκει ο ήγιος κι ανάβει. Γι αυτό.
- Ωραία, πάμε τώρα να με πάρεις βόρτα μέχρι κάτου στο Κανόνι.
- Για να μείνουμε μόνοι;
- Ά, να χαθείς… Άσε τσι κουταμάρες και πάμε. Εντύθηκα.
- Και μετά πού θα παρκάρω;
- Στη Πλατεία. Αφήκανε 500 θέσεις ελεύτερες και χωρίς να πλερώνεις μήτε δεκάρα για τσου μόνιμους κατοίκους.
- Σοβαρολογείς; Πότε;
- Τώρα με τα νέα μέτρα, τα κυκλοφοριακά. Είπανε που πρώτα κοιτάνε το Κέντρο το Υστερικό, τί αυτό ανήκει πρώτα σε μας και μετά σ’ όλους τσου άλλους. Κι εκάμανε και το ΝΑΟΚ διπλής κατευθύνσεως.
- Και τα λοφωρεία;
- Αυτά τα απαγορέψανε όλως δι όλου.
- Άμα είναι έτσι πάμε.
*Ανάρτηση στο FACEBOOK
