Οι απεργίες επιστρέφουν στην Αμερική! Όχι, δεν είναι σύνθημα σε κάποιο αριστερό περιθωριακό έντυπο αλλά ο τίτλος που χρησιμοποίησε πριν λίγες ημέρες ρεπόρτερ στο CNN Business. Ένα κύμα απεργιών που σαρώνει τους τελευταίους μήνες σχεδόν όλη τη χώρα. Ας αναφέρουμε μερικές:
Εννιακόσιοι ηρωικοί ανθρακωρύχοι στο ορυχείο της Warrior Met Coal στην Τασκαλούζα της Αλαμπάμα σε μια απεργία που κράτησε δύο χρόνια που παρότι δεν νίκησε, έστειλε σινιάλο αντίστασης σε όλη την αμερικάνικη εργατική τάξη.
11.000 σεναριογράφοι και 160.000 ηθοποιοί στη βιομηχανία κινηματογράφου και της τηλεόρασης στο Χόλιγουντ. 6000 εργαζόμενοι στα μεγαλύτερα ξενοδοχεία στο Λος Άντζελες. Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας όπως γιατροί και νοσηλευτές σε νοσοκομεία και κλινικές στο Σικάγο, στο Μίσιγκαν, στην Νέα Υόρκη, στην Καλιφόρνια και στο Ιλινόις. 6000 εργαζόμενοι στα Starbucks. Εκατοντάδες εργάτες σε διάφορες αποθήκες της Amazon.
340.000 εργαζόμενοι της UPS έφτασαν στα πρόθυρα να ξεκινήσουν την μεγαλύτερη σε αριθμό απεργών κινητοποίηση σε έναν εργοδότη στην αμερικάνικη ιστορία. Το μέγεθος και το κόστος της απειλούμενης δεκαήμερης απεργίας στα μέσα του καλοκαιριού τρόμαξε την εργοδοσία που έσπευσε να υπογράψει συμφωνία με το συνδικάτο των Τίμστερς. Η συμφωνία περιλαμβάνει αυξήσεις μισθών για όλους μαζί και για τους μερικά απασχολούμενους, την κατάργηση των μισθών δυο κατηγοριών, την καθιέρωση Ημέρας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως πληρωμένης αργίας και βελτιώσεις στις συνθήκες εργασίας.
Αντίθετα 150.000 εργαζόμενοι στις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, Ford, General Motors και Stellantis, που είναι οργανωμένοι στο συνδικάτο Ενωμένοι Εργάτες Αυτοκινητοβιομηχανίας αποφάσισαν με ποσοστό 97% να ξεκινήσουν απεργίες ζητώντας αυξήσεις. Η UAW επέλεξε η απεργία να μην είναι καθολική και έτσι την αρχή έκαναν στις 15 Σεπτεμβρίου 13.000 εργάτες από τα εργοστάσια στο Όρεγκον, στο Μίσιγκαν και στο Μιζούρι. Αργότερα μπήκαν και άλλοι από τις αποθήκες ανταλλακτικών της Stellantis και της General Motors. Η εργοδοσία απάντησε με μαζικές απολύσεις αλλά οι απεργοί στις 5 Οκτωβρίου μετά από είκοσι ημέρες έφτασαν τους 25.200 και συνέχιζαν αμετακίνητοι τον αγώνα τους. Τέλος στον “χορό” μπήκαν στις 4 Οκτωβρίου με τριήμερη απεργία 75.000 εργαζόμενοι στην εταιρία παροχής φροντίδας Kaiser Permanente. Είναι η μεγαλύτερη απεργία που έχει γίνει ποτέ σε αυτόν τον κλάδο.
Το απεργιακό κύμα το οποίο πήρε διαστάσεις μέσα στο καλοκαίρι είναι συνέχεια μιας αργής αλλά σταθερής ανάκαμψης όλων των μεγεθών που σχετίζονται με το οργανωμένο εργατικό κίνημα την τελευταία διετία, μετά το τέλος πανδημίας. Αλλά και πριν από αυτήν, το 2018 και το 2019, ο αριθμός των απεργών εργαζομένων είχε φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα από τη δεκαετία του 1980, όταν ο Ρήγκαν εγκαινίασε μια περίοδο σκληρής αντεργατικής πολιτικής και υπονόμευσης των συνδικάτων. Αν και παραμένει 70% χαμηλότερη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες, η συνδικαλιστική πυκνότητα αλλά και η ευρύτερη κοινωνική αποδοχή της απεργίας ως αποτελεσματικού και δίκαιου μέσου πάλης αυξάνονται συνεχώς. Αποτέλεσμα κυρίως των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων και των χαμηλών αμοιβών της αμερικάνικης εργατικής τάξης σε συνθήκες απογείωσης των ανισοτήτων και των καπιταλιστικών κερδών.
πληροφορίες: atheatoskosmosps.blogspot.com
