Γράφει ο Δραπανι-φόρος
Θέλει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει! Θέλει να κρυφτεί από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει εκπορνεύοντας τη δημόσια εκπαίδευση και δεν κρατιέται. Το δείχνει με κάθε τρόπο ακόμα και στην Επιμόρφωση νεοδιόριστων εκπαιδευτικών.
Εκεί γίνεται αναφορά σε «πελάτες» και «ικανοποίηση». Μετά το "επήγαινα γαμήσι παθολογίας"!
Μετά τα όσα έγιναν στην πρώτη φάση της επιμόρφωσης του «πρωκτικού συγκρατητή» με τους «προβληματικούς μαθητές», τα «πνεύματα αντιλογίας», τους «αναρχικούς», τα σχολεία ως «καταυλισμοί στιγματισμένων» τώρα έχουμε τους τους «πελάτες» και την «ικανοποίησή» τους. Προφανώς και με όλα «αυτοικανοποιούνται» διαρκώς νυχθημερόν οι ένοικοι του ΥΠΑΙΘ και του ΙΕΠ!
Στην νέα σοδειά της εισαγωγικής επιμόρφωσης διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Οι ενέργειες που απαιτούνται για να ανταποκρίνεται η εκπαίδευση στην ικανοποίηση των «πελατών» είναι τα καθημερινά καθήκοντα των εκπαιδευτικών, έτσι ώστε ο «πελάτης» να τυγχάνει υψηλής ποιότητας υπηρεσιών γι αυτό και το σχολείο ως οργανισμός πρέπει να αλλάζει συνεχώς και να βελτιώνεται». Με άλλα λόγια επιδιώκουν να μετατρέψουν το σχολείο σε οίκο ικανοποίησης των «πελατών» και τους εκπαιδευτικούς να έχουν ως καθήκον την παροχή «υψηλής ποιότητας» υπηρεσιών. Εκπόρνευση των εκπαιδευτικών και της δημόσιας εκπαίδευσης για τις ανάγκες της «ελεύθερης αγοράς» Δεν έχουν ιερό και όσιο, λειτουργούν σαν «νταβατζήδες» οι βαστάζοι της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Πίσω από όλα αυτά προβάλλει η εφιαλτική νεοφιλελεύθερη ατζέντα που προτάσσουν από το 1990 σε όλο τον πλανήτη ακραία επιχειρηματικά συμφέροντα με στόχο τη διάλυση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και την ταυτόχρονη παράδοσή του στα νύχια της δήθεν ελεύθερης αγοράς
Το περιεχόμενο της επιμόρφωσης και ο εκβιασμός των νεοδιόριστων και η με πάση θυσία αξιολόγηση καταδεικνύουν τους στόχους της πολιτικής της κυβέρνησης για το εκπαιδετυικό σύστημα και που αφορά τη διάλυση του δημόσιου σχολείου, την αλλαγή του DNA του δημόσιου σχολείου, την απαξίωση των εκπαιδευτικών και των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών.
Να συνεχιστεί το μπλόκο στους αξιολογητές, να ανατραπεί η πολιτική τους.
Αλήθεια ως πότε η γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ θα ανέχεται αυτές τις προκλήσεις και την επιμόρφωση – φιάσκο του «πρωκτικού συγκρατητή»;
