Η πρώτη που το ξεκίνησε ήταν η Αννα Διαμαντοπούλου. Η πρώην υπουργός Παιδείας και βουλευτής επί χρόνια, που ποτέ δεν έμεινε δίχως σημαντική θεσμική θέση που να μην έχει παχυλό μισθό και που βγήκε τις προάλλες και είπε να μη γίνει η Ευρώπη σκουρόχρωμη μωρέ, να μείνουμε αμόλυντοι λευκοί ιβίσκοι, κι ας είναι η καρδιά μας μαύρη κοπριά, κι ας ζέχνει το συνειδητό μας φασισμό και μισαλλοδοξία. Ε, αυτή ήταν η πρώτη που το ξεκίνησε, μα δεν πρόλαβε. Και της έκατσε.
Τώρα, όμως! Τώρα με τη δεύτερη φορά Ν.Δ., πεδίον δόξης λαμπρόν. Πήρε τη σκυτάλη η πάλλευκη Δόμνα Μιχαηλίδου, που λούζει τα μαλλιά της στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ και δεν βγαίνει στο σκοτάδι, μην τη δει το φεγγάρι και ντραπεί, και το αμόλησε: Θα γίνουν συγχωνεύσεις σχολείων! Γιατί άραγε; Δεν έχει η κυβέρνηση χρήματα για λειτουργικά έξοδα σχολικών κτιρίων; Για μισθούς (τους ελάχιστους που παίρνουν τέλος πάντων) δασκάλων και καθηγητών; Δεν κόπτεται για την αριστεία; Ή δεν θέλει τίποτα από τα παραπάνω αυτή η ίδια κυβέρνηση που έδωσε μόλις 16 δισ. σε απευθείας αναθέσεις τα τελευταία χρόνια; Πόσα σχολεία είναι αυτά; Πόσα θρανία; Πόσα συστήματα οπτικοακουστικά ώστε το παιδί να έχει όλες τις δυνατότητες ενός ιδιωτικού σχολείου και στο δημόσιο; Πόσοι μισθοί δασκάλων;
Όχι. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Η Δόμνα είναι «κάθετη» και οριζοντιοποίησε και εμάς: Σχολεία θα συγχωνευτούν και δεν πειράζει που τα παιδιά θα περπατούν χιλιόμετρα για να φτάσουν, γιατί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει πως πρέπει να περπατάμε 8 χιλιόμετρα τη μέρα.
Κοινώς, απλώς και νεοφιλελευθέρως... περπάτα ρε, τι σου ζητάει!
