Ομιλία φοιτήτριας μετά την εισβολή της αστυνομίας στο Κολούμπια*
“Δυο βδομάδες μετά τη σύλληψή μου και στην 56η επέτειο της βάρβαρης σύλληψης στο Κολούμπια πάνω από 700 φοιτητών που διαμαρτύρονταν για τον πόλεμο του Βιετνάμ και την ανάπλαση του Χάρλεμ (εδώ αναφέρεται στην ανέγερση από το Κολούμπια γυμναστηρίου σε δημόσιο πάρκο της μαύρης κοινότητας της περιοχής το 1968), με έσπρωξαν και με απέκλεισαν στο κτίριο του John Jay από τα ΜΑΤ που κλήθηκαν στο campus από τη διοίκηση του πανεπιστημίου για ακόμα μια φορά. Παρακολουθούσα καθώς ένας διασώστης παρακαλούσε να του επιτραπεί να περιθάλψει φοιτητές, καθώς οι αστυνομικοί γελούσαν και έκλειναν τις σωματικές τους κάμερες και καθώς τα ΜΜΕ εμποδίζονταν να είναι αυτόπτες μάρτυρες. Το Κολούμπια και οι αστυνομικοί συνεργάστηκαν για να κακοποιήσουν τους συμφοιτητές μου μέσα στο σκοτάδι επειδή αγωνίζονται για αυτό που είναι δίκαιο. Τα καθεστωτικά μέσα λένε ψέματα και διογκώνουν τις ζημιές για να δικαιολογήσουν τη βαρβαρότητα και να αποσπάσουν την προσοχή από τη συνενοχή τους στη γενοκτονία. Όπως έκαναν με το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα, το κίνημα Black Lives Matter, και κάθε άλλο κοινωνικό κίνημα για την αλλαγή. Ανέβαζα βίντεο από την αστυνομία να πετά τραπέζια και να σπάει παράθυρα σε πραγματικό χρόνο χθες. Για να είμαστε ξεκάθαροι η αστυνομία έκανε πολύ περισσότερες ζημιές και εξέθεσαν σε σωματικό κίνδυνο πολύ περισσότερο από ότι οι συμφοιτητές μου.
Δεν υπάρχει καμία φοιτητική εξέγερση στην ιστορία που να αντιμετωπίστηκε με βίαιη κρατική καταστολή που στο τέλος δεν δικαιώθηκε. Ειλικρινά, έχω κουραστεί από συνεντεύξεις τύπου που περιφέρουν το τραύμα των Παλαιστινίων στο αμερικάνικο κοινό. Πόσα παιδιά ακόμα πρέπει να παγιδευτούν κάτω από τα συντρίμμια που προκαλούν οι δικές μας βόμβες για να αφυπνιστείτε όλοι. Η Ιστορία δεν θα σας κρίνει ευγενικά. Το όνομα της εξάχρονης Hind Rajab θα αναφέρεται στα βιβλία και στην ιστοσελίδα του Κολούμπια μια μέρα. Η ιστορία της είναι μόνο μία από εκείνες των 40.000 Παλαιστίνιων που έχουν σφαγιαστεί και δεν είναι δυνατό να βρούμε τόσα κτίρια για να τους δώσουμε το όνομά τους (εδώ αναφέρεται στο γεγονός ότι το κεντρικό κτίριο Hamilton Hall οι φοιτητές το μετονόμασαν σε Hind Hall). Καθώς μιλάμε το Ισραήλ εισβάλλει στη Ράφα, μια τοποθεσία που προηγούμενα ήταν ορισμένη ως ασφαλής ζώνη. Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έστειλε 14,1 δις δολάρια για να χρηματοδοτήσει ακόμα περισσότερο τη γενοκτονία. Χρήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το σύστημα υγείας της χώρας μας δίνονται για να καταστραφούν τα τελευταία νοσοκομεία που στέκονται όρθια στη Γάζα.
Εμείς οι Αμερικανοί είμαστε οι περισσότερο συνένοχοι στις χειρότερες θηριωδίες της σύγχρονης ιστορίας. Αρνούμαστε να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη γενοκτονία. Το μήνυμά μου στη διοίκηση του Πανεπιστημίου Κολούμπια και στην κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι το εξής: όταν το ρεύμα αναπόφευκτα σταματήσει να γυρνά (προς όφελός σας) και η επένδυσή σας στην ηθική χρεοκοπία δεν θα είναι πια πολιτικά επικερδής, να καταλάβετε ότι εσείς υπήρξατε πάντα οι κακοί. Και όταν η Παλαιστίνη θα είναι τελικά ελεύθερη, εμείς, οι φοιτητές σας, δεν πρόκειται να σας συγχωρήσουμε ποτέ μα ποτέ. Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Αυτή είναι μόνο η αρχή.
*Για να δείτε το βίντεο της ομιλίας πατήστε εδώ
