Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της και δίνει την ευκαιρία για απολογισμό. Όχι μόνο ετήσιο, αλλά γενικότερο. Πως εξελίσσεται η εκπαίδευση και το ελληνικό σχολείο; Ήταν καλύτερα φέτος; Έγινε ένα βήμα μπροστά; Ας θυμηθούμε…
Μισθολογικά
Άλλη μια χρονιά που ο εκπαιδευτικός είναι αδύνατον να αυτοσυντηρηθεί. Με πληθωρισμό που τρυπάει τα υψηλότερα όρια των γραφικών παραστάσεων και αποδοχές στα 1000-1200ευρώ ακόμα και με 20 έτη υπηρεσίας, είναι περιττό να αναλυθεί κάτι περισσότερο. Με επίδομα παιδιού 70 ευρώ(!), ενώ το αμέσως επόμενο μικρότερο επίδομα τέκνου στην ΕΕ είναι πολλαπλάσιο(!), ακόμα ορισμένοι απορούν γιατί οι τάξεις των σχολείων αδειάζουν από παιδιά άραγε;
Σχολεία και τάξεις υπό εξαφάνιση
Σχεδόν σε όποια περιοχή της χώρας κι αν είναι κανείς βλέπει τα τμήματα των μικρών τάξεων να είναι εντυπωσιακά μικρά. Σύμφωνα με μελέτη του έθνους μέχρι το 2035 θα έχουν «εξαφανιστεί» 430.000 μαθητές, δηλαδή το 1/3 όσων φοιτούν σήμερα. Μεγάλα, άλλοτε 12-15θεσια σχολεία έχουν πια με το ζόρι ένα τμήμα σε πολλές τάξεις, ενώ τα μικρά σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Η λειτουργία δε των σχολείων που απομένουν γίνεται όλο και πιο δύσκολή χρόνο με το χρόνο…
Γραφειοκρατία
Για άλλη μια χρονιά είδαμε «παρανοϊκή» αύξηση των γραφειοκρατικών απαιτήσεων της διοίκησης στις οποίες πλέον διευθυντές και προϊστάμενοι αδυνατούν να προλάβουν να ανταποκριθούν. Για παράδειγμα ένα μικρό νηπιαγωγείο είχε κάτω από 10 πρακτικά ετησίως πριν 5 χρόνια και πλέον ξεπερνά τα 30. Μόνο η γραφειοκρατία του Σεπτεμβρίου, myschool, μεταφορές μαθητών, μνημόνια ενεργειών, οικονομική διαχείριση, έγγραφα σχετικά με τους αναπληρωτές, οι άδειες που χρειάζονται 10διαδικασίες για να βγει μια, οι αχρείαστες εκτυπώσεις, πρωτοκολλήσεις, η ανάρτηση στις νέες πλατφόρμες που ξεφυτρώνουν από παντού, έχουν τουλάχιστον πενταπλασιάσει το γραφειοκρατικό φόρτο σε σχέση με μια πενταετία νωρίτερα. Είναι πραγματικά απίστευτο πως είμαστε ίσως η μοναδική περίπτωση χώρας, όπου η ψηφιοποίηση οδηγεί σε περισσότερη γραφειοκρατία, αντί να την μειώνει.
Εχθρική στάση απέναντι στους εκπαιδευτικούς
Η ασφυκτική πίεση στον Έλληνα εκπαιδευτικό δεν εξαντλήθηκε όμως σε παράλογες γραφειοκρατικές απαιτήσεις. Ίσως δεν υπάρχει μεγάλο σχολείο, χωρίς να έχει φέτος ένα περιστατικό στοχοποίησης ή επίθεσης ή μήνυσης σε εκπαιδευτικό. Για όποια ασήμαντον αφορμή μπορεί να σκεφτεί κανείς, υπάρχει σίγουρα μια καταγγελία σε εκπαιδευτικό ο οποίος φυσικά και είναι παντελώς ανοχύρωτος νομικά από την πολιτεία. Τι να θυμηθούμε τον εισαγγελέα που διέταξε τη σύλληψη εκπ/κου μπροστά στα παιδιά του, επειδή υπήρχε καταγγελία ότι ίσως ακούστηκε να βρίζει στο τηλέφωνο; Να θυμηθούμε την κράτηση εκπαιδευτικών, επειδή έκαναν απεργία και κάποιος τους έκανε μήνυση; Να θυμηθούμε την προσωρινή φυλάκιση διευθυντή που κατέληξε ο άνθρωπος στο νοσοκομείο, επειδή δεν είχε ενημερωθεί για την απόκτηση επιμέλειας από τον πατέρα παιδιού και παρέλαβε το παιδί η μητέρα; Τα παραδείγματα είναι άπειρα.
Αξιολογητές, τρομοκρατία, κοροϊδία στους νεοδιόριστους
Ο μεγάλος βραχνάς σχολείων, εκπαιδευτικών, μαθητών, ακόμα και αξιολογητών που δεν υπήρχε ουσιαστικά τις προηγούμενες χρονιές ήταν η προσπάθεια επαναφοράς του επιθεωρητισμού. Η πολιτεία γύρισε το χρόνο 41 χρόνια πίσω και μας προσέφερε μια σχολική χρονιά, όπου για 1η φορά μετά τη χρονιά 1983-84 ξαναέζησε η εκπαίδευση στιγμές απείρου κάλους. Οι νεοδιόριστοι που κοντεύουν τα 15-20 έτη υπηρεσίας(!) ακόμα χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα και δέχονται ψυχολογικό πόλεμο με τυράκι την πράξη μονιμοποίησης, ώστε να δεχθούν τον επιθεωρητή τους. Ολόκληρο βιβλίο μπορεί να γραφτεί με αυτά που έγιναν στα σχολεία σχετικά με το θέμα και διέλυσαν πολλές φορές τις συναδελφικές σχέσεις δημιουργώντας αναρίθμητα προβλήματα. Για να καταλάβει κανείς το κλίμα αρκεί απλά να ανατρέξει σε απλούς τίτλους από ειδήσεις που πρωταγωνίστησαν στα εκπαιδευτικά site: Εκπαιδευτικός αξιολογήθηκε, βγήκε από την τάξη και ξέσπασε σε κλάματα. Διευθυντής κλείδωσε εκπαιδευτικούς στο σχολείο, ενώ είχε μπει κρυφά σύμβουλος για αξιολόγηση. Μαθητές Λυκείου διώχνουν επιθεωρητή που πήγε να αξιολογήσει την καθηγήτριά τους. Αξιολογητής εισέβαλε σε σχολείο τραυματίζοντας εκπαιδευτικό – Σχεδόν όλο το σχολείο έκανε στάση εργασίας. Σύμβουλος αξιολόγησε δασκάλα γενικής ως παράλληλη στήριξη, βγάζοντας την από την τάξη μαζί με το παιδί. Παράνομη για το υπουργείο η απεργία/αποχή των εκπαιδευτικών, προσφυγή στα δικαστήρια για άλλη μια φορά. Και όλα αυτά με μια απλή αναζήτηση εκπαιδευτικών άρθρων με τη λέξη αξιολόγηση.
Εν τέλει η φράση που μάλλον συμπυκνώνει τα παραπάνω είναι ότι «η εκπαίδευση έχει φρακάρει», δυστυχώς σε όποιο σχολείο και αν μπει και ρωτήσει κανείς, θα λάβει ως απάντηση ότι είναι «κάθε πέρσι και καλύτερα». Και δυστυχώς μόνο αν η εκπαιδευτική πολιτική αλλάξει κατεύθυνση, αν βάλει ως επίκεντρο και στόχο τον μαθητή και όχι την επίδειξη υποτιθέμενων καινοτομιών προς πολιτική εκμετάλλευση, μόνο τότε θα υπάρξει βελτίωση. Μόνη διέξοδος ίσως είναι να ακούσει η πολιτική ηγεσία τον κόσμο της εκπαίδευσης. Να βοηθήσει και να στηρίξει τους εκπαιδευτικούς, αντί να βάζει διαρκώς εμπόδια στο έργο τους και να τους απαξιώνει. Να σταθεί δίπλα τους αντί να τους βάζει διαρκώς απέναντι..
