Πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (1-4 Ιούλη) το 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, μέσα σε συνθήκες επίτασης της αντιλαϊκής πολιτικής της αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα, της φτώχιας, της ανεργίας, της καταστολής, της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας και του πολέμου.
Παρά ταύτα, οι κυρίαρχες παρατάξεις της συναίνεσης στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. και των συμπορευτών της (ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ. κ.λπ.) αγνόησαν όλα αυτά τα μείζονα ζητήματα και επεδίωξαν να περιορίσουν την πολιτική φωνή του συνεδρίου σε ανώδυνα διαχειριστικά ζητήματα, μακριά από τις ανάγκες και τα αιτήματα του εκπαιδευτικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος.
Αυτό το αντιλαϊκό συνδικαλιστικό μέτωπο (ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ - ΠΕΚ) είχε στόχο εξαρχής να συνεχίσει το αντιδημοκρατικό κλίμα του αλήστου μνήμης 20ού συνεδρίου της ΟΛΜΕ (στο οποίο με πραξικοπηματικό τρόπο από κοινού οι τρεις προαναφερόμενες παρατάξεις πήραν απόφαση υπέρ της... αξιολόγησης), έτσι ώστε όλος ο πολυμέτωπος και διαρκής αγώνας επί δύο έτη της βάσης ενάντια στο αντιδραστικό μέτρο της αξιολόγησης-κατηγοριοποίησης- ιδιωτικοποίησης, η συλλογική πάλη ενάντια στην αδιοριστία και τη φτώχια να πέσουν στο κενό.
Όμως το 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ - με τη δυναμική, ψύχραιμη και ανυποχώρητη στάση κυρίως των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - δεν αποτέλεσε αντίγραφο και συνέχεια του προηγούμενου συνεδρίου, όχι βέβαια σε ό,τι αφορά την πρόθεση και την αντιδημοκρατική τακτική, κατά κύριο λόγο, των παρατάξεων ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ, αλλά ως προς τη λειτουργία και το αγωνιστικό κλίμα των αποφάσεων που διαμορφώθηκαν σε αυτό.
Ειδικότερα, από τον χώρο των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη ημέρα του συνεδρίου ότι ΔΕΝ πρόκειται να αποδεχτούμε να υποκατασταθεί το πολιτικό σώμα των συνέδρων από την πενταμελή Επιτροπή Θέσεων (της οποίας ήμουν μέλος ως εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων), ούτε να ψηφίζουν οι σύνεδροι... απλώς νούμερα (!), όπως έκαναν στο προηγούμενο συνέδριο, χωρίς να ξέρουν το περιεχόμενο...
Κάτω από αυτήν την πίεση που ασκήσαμε, το αντιλαϊκό συνδ. μέτωπο των ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ- ΠΕΚ υποχρεώθηκε σε μια... μικρή υποχώρηση, δηλώνοντας και πάλι αντιδημοκρατικά ότι «θα διαβαστούν στο σώμα του συνεδρίου πρώτα οι θέσεις της πλειοψηφίας» (!), δηλαδή των ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ- ΠΕΚ (!) και μετά της μειοψηφίας (Αγωνιστικών Παρεμβάσεων - ΑΣΕ) ως απόψεις δεύτερης κατηγορίας...
Δώσαμε τη μάχη της αποτροπής και αυτής της αντιδημοκρατικής τακτικής και, εντέλει, κατοχυρώθηκε η δημοκρατική και καταστατική διαδικασία της κατάθεσης των θέσεων της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας κατ’ αντιπαράθεση, όπως επιτάσσει η απλή λογική και το καταστατικό της ΟΛΜΕ.
Η όλη μεθόδευση είχε στόχο να υποσκάψει την πολιτική λειτουργία του συνεδρίου, να δημιουργήσει τεχνηέντως ένα πλειοψηφικό αποτέλεσμα συναίνεσης στα αντιλαϊκά μέτρα και να διαμορφώσει συνθήκες ανενόχλητης (!) συνέχειας της αντιλαϊκής καταιγίδας, είτε αυτή αφορά στην επιβολή της αξιολόγησης κάθε μορφής, είτε στους μισθούς της πείνας, είτε στην εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, όπως είναι π.χ. η γενοκτονία των Παλαιστινίων και το αιματοκύλισμα του ουκρανικού λαού από τους ιμπεριαλιστές.
Ως Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - τόσο από τον χώρο της Επιτροπής θέσεων, όσο και από τις τοποθετήσεις των συνέδρων της παράταξης - εξηγήσαμε, αναδείξαμε και πείσαμε για την αναγκαιότητα κατάθεσης των προτάσεων κατ’ αντιπαράθεση, ώστε να διαμορφώνεται κλίμα προβληματισμού στο συνέδριο, να γίνεται κατανοητό το βάθος και η έκταση της αντιλαϊκής επίθεσης και συνακόλουθα έντονη η αναγκαιότητα της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Μάλιστα, εξηγώντας με τρόπο ψύχραιμο και δημοκρατικό την ανάγκη της συσπείρωσης του κλάδου, της ενωτικής και μαζικής πάλης του, καταφέραμε αυτό που απεύχονται οι τρεις παρατάξεις- “δεκανίκια” της αντιλαϊκής πολιτικής (ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ- ΠΕΚ), δηλαδή να ψηφίσει η πλειοψηφία των συνέδρων, με κριτήριο το συλλογικό συμφέρον, τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματά μας και τα μορφωτικά δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων και να μην ψηφίσει με όρους παθητικής αποδοχής της αντιλαϊκής λαίλαπας της κυβέρνησης της Ν.Δ., αλλά και της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ. κ.λπ.), όπως επεδίωκαν οι παρατάξεις στης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, διαμορφώθηκε ένα αγωνιστικό συλλογικό κλίμα στο συνέδριο της ΟΛΜΕ, το οποίο καταγράφηκε πρώτα στην υπερψήφιση τριών προτάσεων που καταθέσαμε ως Αγωνιστικές Παρεμβάσεις στο σώμα του συνεδρίου και από την πλευρά της μειοψηφίας της Επιτροπής Θέσεων: Αυτές οι τρεις προτάσεις που υπερψηφίστηκαν ήταν οι εξής: α) Μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων χωρίς αξιολόγηση, β) Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών, χωρίς εξαίρεση, γ) Κατοχύρωση των δικαιωμάτων άδειας και ενσήμων Υπηρεσίας των αναπληρωτών που είναι θύματα ατυχήματος στον χώρο εργασίας ή στη διαδρομή προς και από τον χώρο εργασίας, αλλά και όσων αντιμετωπίζουν προβλήματα κύησης κ.λπ.
Τονίζω ότι και τα τρία προαναφερόμενα αιτήματα αποτελούσαν προτάσεις ΜΟΝΟ των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων- Συσπειρώσεων- Κινήσεων και ως τέτοιες τις κατέθεσα και τις στήριξα ως μειοψηφούν μέλος της Επιτροπής Θέσεων του συνεδρίου. Η καθολική στήριξή τους έδειξε ότι η δημοκρατική βάση του κλάδου συχνά υπερβαίνει (και το έχει αποδείξει ιστορικά) τη συναινετική γραμμή της κορυφής των κυρίαρχων παρατάξεων της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Στο επίμαχο θέμα της Αξιολόγησης- Κατηγοριοποίησης- Ιδιωτικοποίησης αυτή η δημοκρατική και αφυπνισμένη βάση του κλάδου όχι μόνο επιβεβαίωσε ξανά την αγωνιστική διάθεσή της και την ακλόνητη πίστη της στο ΟΧΙ σε κάθε μορφής αξιολόγηση και ταξική διαβάθμιση σχολείων και εκπαιδευτικών, αλλά επιπλέον ψήφισε τη θέση «ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» (ατομική και σχολικής μονάδας), δίδοντας μαθήματα δημοκρατίας και συλλογικής ηθικής στις ηγεσίες των παρατάξεων της συναίνεσης ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ- ΠΕΚ, οι οποίες με σταθερή πολιτική βούληση και κόντρα στη διάθεση της βάσης στηρίζουν το αντιδραστικό μέτρο της αξιολόγησης.
Αυτή όμως τη δημοκρατική απόφαση του συνεδρίου ΑΚΥΡΩΣΕ με πραξικοπηματικό τρόπο η ΔΑΚΕ, που αποχώρησε πρώτη από το συνέδριο, επιδιώκοντας τη διάλυσή του και στη συνέχεια η δήθεν «αριστερή» παράταξη των ΣΥΝΕΚ, η οποία ξεπέρασε κάθε όριο δημοκρατικής δεοντολογίας, συλλογικής και αριστερής ηθικής: Η παράταξη των ΣΥΝΕΚ αρχικά ζήτησε διάλειμμα για συζήτηση και στη συνέχεια έθεσε στο συνέδριο τον ΕΚΒΙΑΣΜΟ: ή ψηφίζετε τη θέση μας για συμμετοχή στην αυτο-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας με τα ενιαία κείμενα ή αποχωρούμε από το συνέδριο (!) και επομένως δεν μπορείτε να πάρετε αποφάσεις...
Απέναντι στη λογική των εκβιασμών απαντήσαμε δημοκρατικά ότι το λαϊκό κίνημα δεν εκβιάζεται και πως η παράταξη των ΣΥΝΕΚ οφείλει να παραμείνει στο συνέδριο, για να διασφαλιστεί η απαρτία και η κατοχύρωση της απόφασης ενάντια σε κάθε αξιολόγηση, όπως είχε ψηφιστεί, αλλά δεν είχε καταγραφεί στα πρακτικά του συνεδρίου με ευθύνη της ΔΑΚΕ που κατείχε τη θέση της προεδρίας.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη πρόταση ενάντια σε κάθε μορφής αξιολόγηση, οφείλω να επισημάνω και ως μέλος της Επιτροπής Θέσεων ότι αταλάντευτα αυτήν την πρόταση την κατέθεσαν ΜΟΝΟ οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις τόσο στην Επιτροπή Θέσεων, όσο και στο σώμα του συνεδρίου, εκφράζοντας την αντίθεσή τους και στην απόφαση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για συμμετοχή στην αυτο-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας με τα περίφημα ενιαία κείμενα, θέση που είχε στηρίζει και η Αγωνιστική Συσπείρωση-ΠΑΜΕ.
Η Αγωνιστική Συσπείρωση-ΠΑΜΕ, που στήριξε στην τελική ψηφοφορία του συνεδρίου την πρόταση ενάντια σε κάθε μορφής αξιολόγηση, τήρησε πάλι δύο γλώσσες στο συνέδριο: Αρχικά κατέθεσε στην Επιτροπή Θέσεων την πρόταση ενάντια σε κάθε αξιολόγηση και στη συνέχεια - διαπιστώνοντας τη σύγκλιση των ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ- ΠΕΚ - κατέθεσε και τη δεύτερη πρόταση που περιελάμβανε το όχι στην ατομική αξιολόγηση και το ναι (!) στην αυτο-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, επιδιώκοντας σύγκλιση με την παράταξη των ΣΥΝΕΚ, η οποία δεν ευοδώθηκε τελικά. Θεωρούμε θετική τη συμπαράταξή της στην τελική ψηφοφορία και το συνολικό όχι στην αξιολόγηση που ψήφισε, όμως οι αμφιταλαντεύσεις και οι διγλωσσίες δεν ευνοούν την ανάπτυξη ενός αρραγούς και ενωτικού μετώπου αντίστασης που απαιτείται για την ανατροπή τόσο της αξιολόγησης, όσο και συνολικά των αντιλαϊκών μέτρων.
Τονίζουμε ότι η πραγματική πλειοψηφική δημοκρατική απόφαση του 21ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ - που με πραξικοπηματικό τρόπο ΔΕΝ καταγράφηκε στα πρακτικά του συνεδρίου - ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ούτε στη συνείδηση των συνέδρων, ούτε στη συλλογική πράξη.
Δηλώνουμε τόσο στους... πραξικοπηματίες συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, όσο και στους “αριστερούς” συνοδοιπόρους τους των ΣΥΝΕΚ/ Εκπαιδευτικής Προοπτικής ότι οι συνάδελφοι έχουν και μνήμη και κρίση και πως οι αντιδημοκρατικές, αντισυλλογικές διαδικασίες της επιβολής... προειλημμένων αντιλαϊκών αποφάσεων έχουν «κοντά ποδάρια».
Το συνέδριο της ΟΛΜΕ μίλησε και κατέγραψε ένα ηχηρό «όχι» στην αξιολόγηση κάθε κατηγορίας και αυτό το «όχι» αποτυπώθηκε στην ψυχή και το μυαλό μας και δε σβήνει...
Ας κρατήσουμε άσβεστη αυτή τη φλόγα του αγώνα και ας οργανώσουμε από τον Σεπτέμβρη - με καλύτερους και πιο μαζικούς όρους - την πάλη μας, που είναι ο μόνος δρόμος για το κοινωνικό ξέφωτο και την απαλλαγή μας από τη σκοτεινά του επιθεωρητισμού, του αυταρχισμού, της αμορφωσιάς, της αδιοριστίας και της φτώχιας.
Καλή ξεκούραση σε όλες τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους και καλές αντιστάσεις στην αντιλαϊκή πολιτική.
* Η Αρετή Σπαχή είναι εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Ν. Ηρακλείου, σύνεδρος στο 21ο συνέδριο της ΟΛΜΕ και μέλος της Επιτροπής Θέσεων του συνεδρίου.
