Της Ρέππα Ντίνας, από selidodeiktis
Μια μεγάλη νίκη του μαχόμενου εκπαιδευτικού κινήματος αποτελεί η απόφαση του διοικητικού εφετείου που δικαιώνει κατ’ αρχήν τις/τους νεοδιόριστες/ους του 2020 και ακυρώνει κάθε πράξη ακύρωσης των μονιμοποιήσεών τους που έγινε από τις/τους διευθυντές εκπαίδευσης και τα ΠΥΣΠΕ, ενώ ουσιαστικά υποχρεώνει στην άμεση μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων του 2020. Και λέμε κατ’ αρχήν, γιατί, όπως θα καταδείξουμε παρακάτω, η απόφαση στην ουσία ανοίγει τον δρόμο των μονιμοποιήσεων όλων των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών. Ο τονισμός αυτός, έχει μεγάλη σημασία, γιατί παρ’ όλο το προφανές της απόφασης, γίνεται προσπάθεια από διάφορες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις και καλοθελητές να μειωθεί πολιτικά και νομικά η σημασία της ενώ το υπουργείο παιδείας θα κάνει ότι μπορεί για να καθυστερήσει την εφαρμογή της απόφασης.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Κατ’ αρχάς η απόφαση είναι σαφής:
«…Δέχεται την αίτηση ακύρωσης.
Ακυρώνει την Φ .10.1 /1752/6-4-2023 απόφαση της Διευθύντριας της Δ.Π.Ε. Δυτικής Αττικής …»
Μετά από αυτή την απόφαση του διοικητικού εφετείου (η οποία νομικά είναι άμεσα εκτελεστή), η ακύρωση των μονιμοποιήσεων έχει ακυρωθεί και ισχύουν οι μονιμοποιήσεις που είχαν προηγηθεί. Αυτό έχει ξεχωριστή σημασία για την υπηρεσιακή κατάσταση των νεοδιόριστων του 2020. Μέχρι τώρα για τη διοίκηση της εκπαίδευσης οι νεοδιόριστοι του 2020 θεωρούνταν δόκιμοι που διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους και μάλιστα μόνο δια μέσου της αξιολόγησης. Η απόφαση αυτή κάνει σαφές ότι είναι μόνιμοι και άρα η διοίκηση της εκπαίδευσης οφείλει να τους παρέχει πλήρη τα δικαιώματα των μονίμων (πχ μετάταξη). Ακόμα και νομικές ενέργειες του ΥΠΑΙΘΑ από εδώ και πέρα (πχ έφεση εντός 60 ημερών που του δίνει το δικαίωμα ο νόμος), μέχρι να κριθούν δεν μπορούν να αλλάξουν αυτό το εργασιακό καθεστώς. Με βάση αυτή την απόφαση όλα τα ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ που είχαν μονιμοποιήσει οφείλουν να στείλουν προς όλες/όλους τις/τους νεοδιόριστους τις διαπιστωτικές πράξεις μονιμοποίησή τους ενώ τα ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ που δεν είχαν προχωρήσει στις μονιμοποιήσεις οφείλουν να προβούν άμεσα σε αυτές αναδρομικά από 19/8/2022 και από 10/8/2021.
Η απόφαση όμως, του διοικητικού εφετείου περιλαμβάνει κι ένα ακόμα σημαντικό νομικά στοιχείο, την αυτοδίκαιη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων. Αποδέχεται την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 40 παρ. 3 του ν. 3528/2007 – Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας (λόγω έλλειψης του απαιτούμενου ρυθμιστικού πλαισίου της αξιολόγησης), που γράφει:
«…Με τη συμπλήρωση της διετούς δοκιμαστικής υπηρεσίας οι υπάλληλοι μονιμοποιούνται αυτοδίκαια, με εξαίρεση τους υπαλλήλους στους οποίους έχει επιβληθεί πειθαρχική ποινή ή για τους οποίους υφίσταται πειθαρχική εκκρεμότητα ή υπάρχει δυσμενής έκθεση Αξιολόγησης των ουσιαστικών προσόντων. Στις τελευταίες αυτές περιπτώσεις για τη μονιμοποίηση ή μη αποφαίνεται το υπηρεσιακό συμβούλιο εντός δύο (2) μηνών από τη συμπλήρωση της δοκιμαστικής υπηρεσίας. Για την αυτοδίκαιη μονιμοποίηση εκδίδεται διαπιστωτική πράξη του οργάνου που είναι αρμόδιο για το διορισμό…».
Οι νομικές αυτές αποφάσεις έχουν έντονο το αποτύπωμα του εκπαιδευτικού κινήματος, του αποφασιστικού και ανυποχώρητου αγώνα. Από τον Φεβρουάριο του 2020, εν μέσω πανδημίας και με κλειστά σχολεία, η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκει να κατισχύσει η αξιολόγηση στην εκπαίδευση και αργότερα με συγκεκριμένα νομοθετήματα τον 4692/ 2020 και τον 4823/21. Το γεγονός ότι τέσσερα χρόνια μετά δεν έχει ακόμα ολοκληρώσει (όπως θα αποδείξουμε παρακάτω) το ρυθμιστικό πλαίσιο της ατομικής αξιολόγησης, δεν οφείλεται σε πολιτικές ταλαντεύσεις της κυβέρνησης ή διοικητικές ανεπάρκειες. Αντίθετα, επέδειξε πρωτοφανή αυταρχισμό και ολοκληρωτισμό, προχώρησε σε ανήκουστους εκβιασμούς και απειλές (ειδικά για δημόσιο τομέα) ώστε να «ξεμπερδεύει γρήγορα» με την ανυπότακτη εκπαίδευση. Πήγε 15 φορές τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών συνδικάτων στα δικαστήρια, έβγαλε σωρεία απειλητικών εγκυκλίων και όπως απέδειξε η πρόσφατη απόφαση του εφετείου, προχώρησε σε πρωτάκουστο εκβιασμό παραβιάζοντας το στοιχειώδες νομοθετικό πλαίσιο της χρηστής διοίκησης με τις εντολές για ακύρωση των μονιμοποιήσεων.
Αλλά η μαχητική, μαζική και αποφασιστική αντίσταση των δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών πανελλαδικά που αρνήθηκαν από την πρώτη στιγμή να υποταχτούν, ανέτρεψε τα δεδομένα. Γιατί κυριάρχησε η γραμμή του αποφασιστικού αγώνα μέχρι τη νίκη, που εξέφρασε η ανατρεπτική, ριζοσπαστική πτέρυγα του κινήματος και των Παρεμβάσεων σε ΠΕ και ΔΕ και όχι οι σειρήνες της υποχώρησης, της αναμονής, των «μικροβελτιώσεων στο γραφειοκρατικό πλαίσιο», των αναιμικών και συμβολικών αντιστάσεων. Αυτή η αντίσταση υποχρέωσε ακόμα και τις παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ) που σε κάθε καμπή «κλάδευαν» φανερά ή υπόγεια τα πόδια των αγωνιζόμενων, σε αποφάσεις αγώνα που τις πήρε η μαχόμενη εκπαίδευση και τις μετέτρεψε σε κίνημα. Ακύρωσε τη βεβαιότητα του ΥΠΑΙΘΑ ότι η νέα γενιά εκπαιδευτικών κάτω από τον εκβιασμό για τη μη μονιμοποίησή της θα γίνει ο δούρειος ίππος για την προώθηση της αξιολόγησης. Οδήγησε σε μπλοκάρισμα και υποχρέωσε σε σοβαρότατες καθυστερήσεις τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Γι’ αυτό ενώ ο νόμος 4823/21 ψηφίζεται τον Ιούλιο του 2021, η πρώτη εγκύκλιος εφαρμογής του πρώτου σταδίου Α1 της ατομικής αξιολόγησης εκδίδεται τον Ιανουάριο του 2023 και του τρίτου σταδίου Β, τέλη Μάρτη του 2024, σχεδόν τρία χρόνια μετά.
Σε άλλη περίπτωση, τα κυβερνητικά σχέδια θα είχαν προχωρήσει πολύ ταχύτερα και η απόφαση του εφετείου δεν θα μπορούσε να βασιστεί στην ανυπαρξία ρυθμιστικού πλαισίου.
Στις νεότερες γενιές των εκπαιδευτικών οφείλουμε να σημειώσουμε ότι και η αυτοδίκαιη μονιμοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων που περιλαμβάνει ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας είναι αποτέλεσμα των αγώνων του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος σε αντίθεση με την, επί δεκαετίες, απόπειρα των κυβερνήσεων να τη συνδέσουν με τα κάθε λογής συστήματα αξιολόγησης. Και σε αυτό τον αγώνα οφείλετε η σημερινή απόφαση του εφετείου και δεν πρέπει να το ξεχνάμε, γιατί οι ίδιες δυνάμεις που σπέρνουν τώρα την απογοήτευση και διακινούν τον φόβο, το έκαναν όλες αυτές τις δεκαετίες. Το κίνημα τις διαψεύδει και θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να συνεχίσει να τις διαψεύδει.
Γιατί όπως έχει αναδείξει η ιστορία των ταξικών αγώνων, οι αγώνες δεν ηττούνται στις δικαστικές αίθουσες αλλά νικούν στις ταξικές αναμετρήσεις, στον συσχετισμό δύναμης και στην πολιτική δύναμη πυρός που έχουν.
Το γεγονός ότι η πρόσφατη απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ δεν συμπεριλαμβάνει και δεν υπογραμμίζει το αποτύπωμα του αγώνα των εκπαιδευτικών στην απόφαση του εφετείου (παρ’ όλο που οι Παρεμβάσεις το συμπεριέλαβαν στις παρατηρήσεις τους), έχει σημασία και πολιτικές αιτίες, στις οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω.
Όλες τις προηγούμενες μέρες, υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια να υποβιβαστεί και να περιοριστεί η αξία της απόφασης στις/στους νεοδιόριστες/ους του 2020 και να μην επεκταθεί στο 2021 και 2022 και κυρίως να μην υπάρξουν μέτρα κινηματικού και νομικού εκβιασμού υπουργείου και κυρίως διευθυντών εκπαίδευσης και μελών ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ.
Αποκρύβεται εντέχνως ότι στην ουσία η απόφαση αναφέρει ότι όσο δεν υπήρχε το ρυθμιστικό πλαίσιο της αξιολόγησης, η μονιμοποίηση των νεοδιόριστων υπάγεται στον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα και άρα στην αυτοδίκαιη μονιμοποίηση (…Γενομένων των ανωτέρω δεκτών, για το διάστημα κατά το οποίο εξέλιπε το ρυθμιστικό πλαίσιο υλοποίησης της διαδικασίας αξιολόγησης, κατά τα προαναφερόμενα, ετύγχαναν εφαρμογής, συμπληρωματικώς, οι διατάξεις του άρθρου 40 παρ. 3 του ν. 3528/2007 περί μονιμοποίησης δοκίμων λόγω συμπλήρωσης διετούς πραγματικής υπηρεσίας…)
Όμως, η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών έχει εκτός των άλλων διαδικασιών που θα αναφερθούμε αργότερα, τρία στάδια: Α1 (υπενθυμίζουμε ότι το Α1 δεν ξεκίνησε καθολικά αλλά με τρεις διαφορετικές εγκυκλίους ανά περιοχές στις 8/2/2023 για Κρήτη-Β. και Ν. Αιγαίο και Πελοπόννησο, 24/2/2023 για Ανατολική Μακεδονία Θράκη, Ιόνια, Ήπειρο, Κεντρική και Δυτική Μακεδονία και 7/4/2023 για Αττική, Δυτική Ελλάδα, Θεσσαλία, Στερεά), το Α2 εκκινεί στις 17/1/2024 και το Β που εκκινεί στις 20/3/2024.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον ως τις 20 Μαρτίου του 2024 με απόφαση του ΥΠΑΙΘΑ δεν είχαν εκκινήσει ούτε καν όλα τα στάδια της αξιολόγησης και άρα ως τις 10 Αυγούστου του 2023 που όφειλαν να μονιμοποιηθούν οι νεοδιόριστοι του 2021 δεν είχε εκκινήσει το ρυθμιστικό πλαίσιο γιατί δεν είχαν εκδοθεί καν όλες οι εγκύκλιοι που απαιτούνταν.
Αυτό οφείλει να είναι σαφής νομική γραμμή του συνδικάτου με βάση το νομικό δίκαιο που κατακτήθηκε από τους αγώνες των εργαζομένων ώστε να μην αφήνονται έρμαια στις αυθαιρεσίες των κυβερνήσεων και της πολιτικής και διοικητικής ιεραρχίας. Γιατί, το νομικό σύστημα αποτυπώνει κάθε φορά τον συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στους εργαζόμενους και την εξουσία και προς το παρόν προστατεύει ως αν βαθμό τους εκπαιδευτικούς από τις αυθαιρεσίες και την ομηρία -όπως αποδεικνύει η απόφαση του εφετείου-. Αν ο κάθε υπουργός ή διευθυντής εκπαίδευσης δικαιούνταν χωρίς επιπτώσεις να καθυστερεί τις μονιμοποιήσεις μήνες και χρόνια (όπως τώρα) αυτό σημαίνει ότι κρατά όμηρους τους εργαζόμενους κατά παράβαση των κανόνων δικαίου.
Με βάση αυτά, μπορεί βάσιμα να διεκδικηθεί νομικά και η αυτοδίκαιη μονιμοποίηση και των διορισμένων το 2022 μια και η διετία ολοκληρώνεται στις 16 Αυγούστου του 2024, το σχολικό έτος τελείωσε τον Ιούνιο και αν δει κανείς προσεκτικά τις ημερομηνίες των εγκυκλίων είναι ασφυκτικές για να ολοκληρωθεί το Β στάδιο για 25.000 σχεδόν νεοδιόριστες/ους του 2020-’21-’22 που καθόρισε η συγκεκριμένη εγκύκλιος
Ορισμένες κρίσιμες επισημάνσεις:
- Η απόφαση του εφετείου δεν οδηγεί στη νίκη του κινήματος απέναντι στην αξιολόγηση αλλά ακυρώνει ένα βασικό εργαλείο που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή για τη βίαιη κατίσχυσή της, τον εκβιασμό της μονιμοποίησης.
- Οι νομικές προσφυγές έπονται των πολιτικών αποφάσεων των συνδικάτων.
- Το ΥΠΑΙΘΑ και η κυβέρνηση δε θα υποχωρήσουν εύκολα. Το πιο πιθανό είναι να καταθέσουν έφεση, να κάνουν ότι περνάει και δεν περνάει από το χέρι τους για να μπλοκάρουν ακόμα και τις αυτονόητες μονιμοποιήσεις του 2020. Όμως, η προσπάθειά τους είναι ήδη νομικά υπονομευμένη. Γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρξει καμία ταλάντευση, αναμονή και καθυστέρηση. Οι διαπιστωτικές πράξεις των νεοδιόριστων του 2020 είναι το αυτονόητο υπηρεσιακό καθήκον κάθε διεύθυνσης και πρέπει να δοθούν τώρα στους νεοδιόριστους του 2020 και του 2021 και αμέσως μετά στου 2022. Άρα, το συνδικάτο όφειλε ήδη να έχει πάρει συγκεκριμένα μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση.
- Αποδεικνύεται ότι το ΥΠΑΙΘΑ, οι υπουργοί και ΓΓ χρησιμοποιούν προφορικές οδηγίες και εντολές -ενίοτε και με έγγραφα- κατά παράβαση της νομοθεσίας όταν αυτή λειτουργεί ακόμα υπέρ των εργαζομένων. Το Υπουργείο Παιδείας είναι ένα τέτοιο πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η απόφαση του εφετείου αποδεικνύει ότι οι προφορικές οδηγίες κι εντολές του τότε ΓΓ να μην μονιμοποιήσουν ή να ακυρώσουν τις μονιμοποιήσεις όσα ΠΥΣΠΕ τις πραγματοποίησαν, ήταν έωλες νομικά όπως ισχυρίζονταν από την πρώτη στιγμή πολλοί ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ. Αυτή η υπογράμμιση είναι σημαντική για δυο λόγους: α. γιατί γίνεται κατ’ επανάληψη, με πιο πρόσφατο το έγγραφο Κατσαρού που ζητά παύσεις και ποινές σε απεργούς εκπαιδευτικούς β. γιατί τα στελέχη διοίκησης που εφαρμόζουν αυτές τις οδηγίες, έχουν και ατομική ευθύνη. Αποδεικνύεται ότι δεν λειτουργούν ούτε ως συνάδελφοι ούτε καν ως προϊστάμενοι που κάνουν τη δουλειά τους αλλά αποκλειστικά ως πολιτικά φερέφωνα της πολιτικής ηγεσίας. Φυσικά, το ξέρουμε, πολιτικοί εκπρόσωποι του υπουργείου είναι αλλά το συνδικάτο και κυρίως τα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ οφείλουν να το παίρνουν υπόψη τους στην τακτική τους και να μην τους αφήνουν στο απυρόβλητο και εκτός του κάδρου της πολιτικής αντιπαράθεσης.
- Η διοίκηση της εκπαίδευσης, διευθυντές εκπαίδευσης, μέλη των ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ, έχουν σοβαρότατες ευθύνες αν δεν εφαρμόσουν άμεσα την απόφαση και το συνδικάτο δεν πρέπει να διστάσει να τις αποδώσει. Πρέπει να δώσουμε καθαρό μήνυμα! Δε θα διστάσουμε να αντεπιτεθούμε απέναντι σε διευθυντές εκπαίδευσης που θα επιλέξουν να αυθαιρετήσουν είτε με άρνηση μονιμοποιήσεων είτε με παύσεις και ποινές!
Νομικές αστοχίες ή πολιτικές επιλογές;
Είναι σίγουρο ότι όλο το προηγούμενο διάστημα έγιναν νομικές αστοχίες, που όμως δεν ξεκινούν από νομική πλάνη αλλά από πολιτική επιλογή.
Υπήρξε η άποψη ότι η αυτοδίκαιη μονιμοποίηση του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα δεν μπορεί να ισχύσει για τις/τους εκπαιδευτικούς και ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί βλάβη, θεωρήθηκε δεδομένο ότι μετά τον 4823/21 η αξιολόγηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την μονιμοποίηση ενώ δεν αμφισβητήθηκε αυτό που όφειλε να αμφισβητηθεί, η συνταγματικότητα αυτής της διάταξης στο όνομα της ισονομίας ανάμεσα σε μόνιμους και δόκιμους. Έτσι, δεν προσλήφθηκαν στα διοικητικά δικαστήρια ποτέ οι αρνήσεις των διευθυντών εκπαίδευσης και των ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ να μονιμοποιήσουν τους νεοδιόριστους, ενώ το καθήκον τους το επέβαλε. Τα εξώδικα που στάλθηκαν δεν συνοδεύτηκαν από άλλες νομικές ενέργειες. Καταγγέλθηκε μόνο πολιτικά χωρίς άλλες ενέργειες κάθε παράνομο έγγραφο των ΓΓ και κυρίως δεν προσέφυγε το ΔΣ της ΔΟΕ να κάνει έφεση στην τελευταία απόφαση των δικαστηρίων τον Μάρτιο του 2024 που έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία αποχή, με μια αιτιολόγηση που όλοι οι νομικοί επιμένουν ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το νομικό σύστημα της χώρας και το σύνταγμα που καθορίζουν με απόλυτη σαφήνεια ότι κάθε απεργία κρίνεται αυτοτελώς (κάτι που γράφεται με σαφήνεια στις αποφάσεις των δικαστηρίων για την ΑΑ της ΟΛΜΕ ακόμα και όταν την κρίνουν παράνομη).
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα, δεν αποτελούν νομικές αστοχίες αλλά πολιτικές επιλογές μιας πλειοψηφίας (ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ) που ψήφιζε αποφάσεις στο ΔΣ της ΔΟΕ, κάτω από το βάρος της υπαρκτής μαζικής αντίστασης αλλά στη συνέχεια τα συνδικαλιστικά τους στελέχη σε πλήθος τοπικών συλλόγων πήγαιναν στη βάση λίγο πιο υπόγεια ακολουθώντας τακτική φθοράς στα σχολεία, στη συνείδηση των ανθρώπων, τροφοδοτώντας τους με φόβο, απογοήτευση και απειλές, με τους διευθυντές στελέχη της ΔΗΣΥ και της ΔΑΚΕ να είναι οι πρώτοι αξιολογητές των νεοδιόριστων και στελέχη αιρετοί που συγχαίραν δημόσια τους νεοδιόριστους που αξιολογήθηκαν ξεφτιλίζοντας έτσι την έννοια του συνδικαλισμού. Είναι η πλειοψηφία που την κρίσιμη ώρα, τον Μάρτιο του 2024 αποφασίζει και «αδειάζει» τον αγώνα, η πλειοψηφία που συγκροτεί τον κυβερνητικό συνδικαλισμό της συναίνεσης και της υποταγής και που με το ένα χέρι ψηφίζει αποφάσεις ενίοτε και ομόφωνες και με χέρια και με πόδια τις υπονομεύει στους συλλόγους. Να υπενθυμίσουμε ότι αμέσως μετά την επαίσχυντη απόφαση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ, βρίσκει ευκαιρία ο ΓΓ Κατσαρός Γ. να ενεργοποιήσει το στάδιο Β και μάλιστα για όλους τους εκπαιδευτικούς αρχικά, θεωρώντας ότι είναι χρυσή ευκαιρία για συντριπτικό χτύπημα του ηρωικού αγώνα μας. Κι όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί κατακλύζουν τις αίθουσες των συνελεύσεων και αποφασίζουν κήρυξη Απεργίας Αποχής από τα πρωτοβάθμια και από την ολομέλεια προέδρων της ΔΟΕ. Γι’ αυτό και η καθολική εφαρμογή του σταδίου Β που λέει η εγκύκλιος, ακυρώνεται στην πράξη.
Στην πραγματικότητα η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΔΟΕ, η οποία παραμένει ίδια (6 στους 11 στη ΔΟΕ και 6 στους 11 στην ΟΛΜΕ) συνεχίζει να θέλει να «απεγκλωβιστεί» από τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση. Γι’ αυτό «κλαδεύει» τις διάφορες αποφάσεις του ΔΣ της ΔΟΕ, τις μετατρέπει σε γραφειοκρατική διεκπαιρεωτική πολιτική καταγγελία, αφαιρεί κάθε δυναμική που θα τροφοδοτούσε την ενεργή αντίσταση που συνεχίζει να υπάρχει μια και αρνείται να τη συνοδεύσει από μέτρα στήριξης και κινητοποίησης.
Από την άλλη, η ΑΣΕ επιλέγει ως τώρα να χρησιμοποιεί ως αποκλειστικό όχημα τις αποφάσεις του ΔΣ της ΔΟΕ, με μικροπαραταξιακή σκοπιμότητα λόγω του ότι έχει τον πρόεδρο. Ταυτόχρονα, ενοχοποιεί πολιτικά τη δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων στο όνομα της συντεταγμένης απάντησης από το ΔΣ της ΔΟΕ όταν η πλειοψηφία του (ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ) αρνείται όλες τις προωθητικές προτάσεις, κινήσεις, ενέργειες. Στους ΣΕΠΕ δεν ψήφισε τα εξώδικα ούτε τα υπομνήματα/αιτήσεις των νεοδιόριστων.
Όλα τα παραπάνω στη στάση των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων εξηγεί γιατί η ανακοίνωση της ΔΟΕ για την απόφαση του διοικητικού εφετείου είναι τόσο άνευρη και δε συνοδεύεται από κανένα επόμενο μέτρο, γι αυτό περιορίζεται στους νεοδιόριστους του 2020, γι΄ αυτό δεν αναφέρεται σε μέτρα ενάντια στη διοίκηση, γι΄ αυτό δεν έγιναν δεκτές οι συμπληρώσεις παρατηρήσεις των Παρεμβάσεων. Γιατί ενίσχυαν την επόμενη μέρα της συνέχισης του αγώνα. Γι’ αυτό και ήδη διακινείται ότι η απόφαση είναι κακή για τις επόμενες φουρνιές των νεοδιόριστων μια και αναφέρεται ότι πλέον υπάρχει ρυθμιστικό πλαίσιο. Λες και κύριο της απόφασης είναι αυτό και όχι ότι ακυρώνει όλη την μέχρι τώρα επιχειρηματολογία του ΥΠΑΙΘΑ.
Γι’ αυτό δεν μπήκαν κινητοποιήσεις στις διευθύνσεις, και δεν μπήκε απαίτηση προς τους διευθυντές εκπαίδευσης να δοθούν οι διαπιστωτικές τώρα ούτε απειλήθηκαν.
Το εξώδικο των ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ και το εξώδικο της ΔΟΕ
Η πιο χαρακτηριστική απόδειξη όλων των παραπάνω είναι η σύγκριση του εξωδίκου των Συλλόγων ΠΕ/ΕΛΜΕ και της ΔΟΕ. Οι πρώτοι στο εξώδικο που απέστειλαν στις διευθύνσεις εκπαίδευσης τεκμηριώνουν πλήρως ότι κάθε απόπειρα για παύση από καθήκοντα ή προστίμου λόγω συμμετοχής στην Απεργία Αποχή, αποτελεί παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος στην απεργία, την οποία έχει κηρύξει η ολομέλεια προέδρων στη 1η Απρίλη καθώς και πλήθος πρωτοβάθμιων σωματείων και δεν έχει προσφύγει γι’ αυτή στα δικαστήρια το υπουργείο και έχει αποφασίσει και η 93η ΓΣ της ΔΟΕ. Με τον τρόπο αυτό υπερασπίζονται έμπρακτα τις αποφάσεις των ΓΣ και του συνεδρίου, το απεργιακό δικαίωμα και τα συνδικαλιστικά εργαλεία με τα οποία συνεχίζουμε τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση. Αντίθετα, το εξώδικο που απέστειλε η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ αποτελεί στην ουσία μια πολιτική διαμαρτυρία, στην οποία για μια ακόμα φορά δεν έγιναν δεκτές -χωρίς μάλιστα να εξηγηθεί γιατί- οι προσθήκες των Παρεμβάσεων.
Αλλά τα έγγραφα Κατσαρού, Νικολόπουλου και όποιων διευθυντών εκπαίδευσης έστειλαν, δεν οδηγούν απλώς σε παράνομες διοικητικές πράξεις αν εφαρμοστούν αλλά είναι απολύτως παράνομα τα ίδια. Και μάλιστα, δεν μπορούν να στηριχτούν ούτε καν στον 4823/21.
Να μην αναφερθούμε στις γελοιότητες του εγγράφου Κατσαρού Γ., ο οποίος αποφασίζει ότι η στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ για την PISA είναι παράνομη γιατί δημοσιεύθηκε μόνο στον τύπο, οι στάσεις εργασίας της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ είναι παράνομες γιατί το ισχυρίζεται αυτός, χωρίς να προσφεύγει καν στα δικαστήρια εναντίον τους.
Ο αγώνας μας είναι η βάση για να κερδηθούν ακόμα και οι νομικές ενέργειες
Η ακύρωση του αντιεκπαιδευτικού σχεδίου της αξιολόγησης και οι μονιμοποιήσεις των νεοδιόριστων δε θα έρθει από ένα δικαστήριο και μια προσφυγή. Ξέρουμε ότι ο αγώνας μας είναι σκληρός και δύσκολος και οι μάχες, ακόμα και οι νομικές, κερδίζονται από μαχητικό και μαζικό κίνημα ανατροπής που τροφοδοτείται πολιτικά, που κατανοεί το μεγάλο διακύβευμα, τις στρατηγικές επιδιώξεις κυβέρνησης και κεφαλαίου και οργανώνει αντίσταση ανάλογή τους.
Άλλωστε, δε φτάσαμε ως εδώ από τύχη.
Στον αγώνα για την αξιολόγηση συμπυκνώθηκαν και συγκρούστηκαν πολιτικές γραμμές που εκφράστηκαν και από αντίστοιχες πολιτικές δυνάμεις.
Η γραμμή του διαλόγου για την καλή αξιολόγηση και την αξιολόγηση με εισαγωγικά, η γραμμή της 88ης ΓΣ που ψήφισαν ΔΑΚΕ/ΔΗΣΥ/ΔΙΚΤΥΟ, και η γραμμή που τα κρέμαγε όλα στην κυβερνητική εναλλαγή που πρόβαλλε το ΔΙΚΤΥΟ. Αν είχαν κυριαρχήσει, τώρα θα περνούσαν όλα ως οδοστρωτήρας όπως στην Πορτογαλία, τις ΗΠΑ, την Αγγλία, τη Γερμανία, τον Καναδά, την Αυστραλία. Γιατί θα είχε εμπεδωθεί η κουλτούρα αξιολόγησης και θα βρισκόμασταν ήδη με σχολεία κατηγοριοποιημένα κι ανταγωνιστικά μεταξύ τους, με ελεύθερη επιλογή σχολείου, γενίκευση των πανεθνικών εξετάσεων τύπου PISA, και σύνδεση της αξιολόγησης μαθητών και σχολικών μονάδων με την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, σύνδεση του μισθού με την αξιολόγηση, ποσοστώσεις, προσλήψεις του προσωπικού από τους διευθυντές μάνατζερ όπως ζήτησε πρόσφατα ο ΟΟΣΑ, γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ δίπλα στο προσοντολόγιο, αέναη εργασιακή αστάθεια, ολοκληρωτικό μοντέλο παιδαγωγικής κι ελέγχου, κατάργηση κάθε δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου και η απόλυτη κατίσχυση του αυταρχισμού του φόβου και της τρομοκρατίας, της απόλυτης αφαίρεσης κάθε εργασιακού δικαιώματος, που στην κορυφή της έχει το σχολείο της αγοράς, των δεξιοτήτων και της κατάρτισης, της ιδιωτικοποίησης, της επιχειρηματικής λειτουργίας ανταγωνιστικών και κατηγοριοποιημένων σχολικών μονάδων! Μια εργασιακή και παιδαγωγική δυστοπία με εκθετική αύξηση των ταξικών φραγμών. Αυτό πρόβαλαν οι Παρεμβάσεις από την πρώτη στιγμή, αυτή τη στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση, των στρατηγικών κατευθύνσεων όλων των διεθνών οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών άσκησης πολιτικής, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και έδωσαν πολιτικά εργαλεία στο μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα που χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε να κάνει βήμα νίκης. Και πήγαν θαρρετά στον κλάδο και έχοντας ακριβώς αυτή την ανάλυση της σαρωτικής αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, πρόβαλαν ένα πρόγραμμα πάλης ρήξης και ανατροπής όχι χωρίς ανεπάρκειες και αδυναμίες, κενά και ασάφειες που όμως, έθεσε θαρρετά και με σαφήνεια τον κεντρικό στόχο Μέχρι τη νίκη. Γι΄ αυτό και με πολιτική εκτίμηση των ορίων του κυβερνητικού συνδικαλισμού της συναίνεσης και της υποταγής είπαμε από τον Φλεβάρη του 2023, από την πρώτη ώρα της ατομικής αξιολόγησης, το γράψαμε δημόσια στις ανακοινώσεις μας αλλά κυρίως το κάναμε πράξη, εμείς θα πάμε στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις ΓΣ και τον συντονισμό τους να επαναπροκηρύξουν αυτά, όταν το ΔΣ της ΔΟΕ αρνηθεί να επαναπροκηρύξει.
Αυτό ακριβώς καλούμε να γίνει και τώρα, αυτό ακριβώς επιλέξαμε με τις πρωτοβουλίες που πήραν τα πρωτοβάθμια σωματεία, με τις κινητοποιήσεις στις διευθύνσεις και στο Υπουργείο μέσα στον Ιούλιο, με την ενίσχυση της συλλογικής οργάνωσης των αγωνιζόμενων ώστε να μην είναι μόνες/οι απέναντι στις απειλές της διοίκησης, με τα υπομνήματα-αιτήσεις των νεοδιόριστων, με τη διεκδίκηση των μονιμοποιήσεων, με τα εξώδικα υπεράσπισης του αγώνα και της απεργίας μας.
Η βάση των εκπαιδευτικών, οι ΓΣ και οι επιτροπές αγώνα, ο συντονισμός τους και οι πρωτοβουλίες που παίρνουν και θα πάρουν είναι η εγγύηση για τη συνέχιση του αγώνα, αποτελούν προϋπόθεση νίκης.
Το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται τώρα να οξύνει την αντιπαράθεση με την εργοδοσία σε όλα τα επίπεδα.
Τα ταξικά ανυπότακτα τμήματα της μαχόμενης εκπαίδευσης και της κοινωνίας, εκείνα που πάντα αποτελούν τις ατμομηχανές των μεγάλων ταξικών ιστορικών αναμετρήσεων στην εκπαίδευση και στο εργατικό κίνημα, θα συμβάλλουμε σε αυτό!
