Έχοντας ζήσει λίγο έως πολύ στις πυρόπληκτες περιοχές της Β. Εύβοιας, της Μαγνησίας και της Ρόδου, θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις σχετικές με τις πυρκαγιές στα μέρη αυτά πιστεύοντας ότι είναι οι ίδιες ή παρόμοιες και σ’ όλες τις άλλες περιοχές της Ελλάδας. Παρατηρήσεις που θα μας επιτρέψουν να βγάλουμε τα ανάλογα συμπεράσματα.
Καταρχάς ας δούμε τις διαφορές και τις ομοιότητες μεταξύ των περιοχών αυτών .
Μια διαφορά είναι στα γεωγραφικά ανάγλυφα όπως και στη χλωρίδα τους. Σε Β. Εύβοια και Ρόδο έχουμε βουνά δύσβατα με πολλές χαράδρες, φαράγγια, κοιλάδες και πλούσια βλάστηση με ψηλά κωνοφόρα δέντρα όπως πεύκα, έλατα, κουκουναριές και χαμηλότερη βλάστηση με θάμνους και πουρνάρια. Στη Μαγνησία, ιδιαίτερα στις περιοχές των πυρκαγιών, το ανάγλυφο είναι πιο ομαλό με κάμπους και λόφους ως επί τω πλείστον. Η δε βλάστηση αποτελείται από καλαμιές, και μικρούς θάμνους.
Μια άλλη διαφορά είναι το οδικό δίκτυο τόσο σε εθνικούς όσο και σε επαρχιακούς και αγροτικούς δρόμους. Στις δυο πρώτες περιοχές οι εθνικοί και επαρχιακοί δρόμοι είναι απομακρυσμένοι απ’ τον κύριο όγκο των δασών που υπάρχουν και οι αγροτικοί δρόμοι πολλές φορές είναι ακατάλληλοι έως ανύπαρκτοι, ενώ στη Μαγνησία το οδικό αυτό δίκτυο είναι πυκνότερο, πιο άνετο, με κεντρικές οδικές αρτηρίες, μεγάλους δρόμους, εύκολη πρόσβαση σε πολλές μεγάλες πόλεις κλπ.
Σχετικά με τις συνθήκες όταν εκτυλίχθηκαν οι πυρκαγιές μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν επίσης διαφορές, όπως οι άνεμοι που φυσούσαν ήταν διαφορετικοί. Η Β. Εύβοια κάηκε, τουλάχιστο τις πρώτες μέρες, με σχεδόν άπνοια ενώ στις άλλες περιοχές φυσούσαν ισχυροί και ζεστοί άνεμοι.
Σχετικά με τις ομοιότητες και στις τρεις περιοχές μπορούμε να εντοπίσουμε την κοντινή απόσταση από τη θάλασσα για ανεφοδιασμό των μέσων πυρόσβεσης με νερό και μπορούμε να εντοπίσουμε και άλλα επιμέρους γεωμορφολογικά, καιρικά ή άλλα τέτοιου είδους στοιχεία που είναι κοινά.
Οι ομοιότητες όμως είναι αναρίθμητες όταν παρατηρήσουμε τις ενέργειες που έγιναν για την πρόληψη, ή την αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
Παντελής έλλειψη συντονισμού, υποστελέχωση της πυροσβεστικής και των δασαρχείων από προσωπικό όσο και τα λιγοστά μέσα πυρόσβεσης είναι πανάρχαια και πολλά από αυτά ακατάλληλα πλέον (πυροσβεστικά οχήματα, αεροπλάνα κ.τ.λ).
Σχεδόν ανύπαρκτες ενέργειες πρόληψης αποτροπής πυρκαγιών, ή αποτροπής εξάπλωσής τους.
Η κεντρική ενημέρωση των συστημικών ΜΜΕ αποκρύπτει, υποβαθμίζει ή διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και την έκταση των κινδύνων και της καταστροφής.
Οι εντολές εκκένωσης οικισμών μικρών ή μεγάλων είναι πρώτη επιλογή χωρίς να γίνεται ουσιαστική προσπάθεια να περιοριστεί το μέτωπο της φωτιάς, ή να αποτραπεί από το να φτάσει σε κατοικημένες περιοχές.
Πάντα δούλευαν άψογα τα γραφεία τύπου και το επικοινωνιακό κομμάτι του κράτους και των κρατικών υπηρεσιών και η αστυνομία στην υλοποίηση των εκκενώσεων καθώς και της καταστολής στο όνομα της προστασίας των κατοίκων. Σχεδόν παντού μάλιστα, η παρουσία δυνάμεων καταστολής είναι περισσότερη από τις δυνάμεις πυρόσβεσης.
Σε όλες τις πυρκαγιές ο κόσμος και οι κάτοικοι των περιοχών ήταν που με αυταπάρνηση, οργάνωσαν όπως μπορούσαν την αλληλεγγύη τους στις πληγείσες περιοχές είτε στην μάχη της κατάσβεσης των φωτιών, είτε στην διάσωση των συμπολιτών τους, την ώρα που η δασοπυρόσβεση «εγκλωβίζεται» στην ευθύνη της πυροσβεστικής με κεντρικό έλεγχο και εντολές και όχι στα δασαρχεία.
Εικόνες παρόμοιες από κατοίκους που προσπαθούν να διασωθούν από τη θάλασσα με βάρκες και πλοία. Όταν αυτά είναι ιδιωτικά, όπως οι Αιγύπτιοι ψαράδες στο Μάτι ή τα ιδιωτικά σκάφη στην Νέα Αγχίαλο κλπ, τότε γίνεται αλληλέγγυα. Όταν τα πλοία για τη διάσωση είναι εταιρείας, τότε ζητάνε εισιτήριο, όπως ακριβώς και η λειτουργία των διοδίων που δεν σταμάτησε παρά τη φωτιά που μπαινόβγαινε στο οδικό δίκτυο.
Δεν είναι τυχαίο που οι ομοιότητες εμφανίζονται καθολικά στις πολιτικές επιλογές σε όλες τις περιπτώσεις. Διότι όσες και όποιες κι αν είναι οι ομοιότητες και οι διαφορές, ως κύρια αιτία του κακού είναι η καπιταλιστική εκμετάλλευση της φύσης και της κοινωνίας. Ο καταστροφικός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι αυτός που δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις των πυρκαγιών καθε χρόνο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας κι ολόκληρου του πλανήτη. Μια ανάπτυξη που θέλει την χώρα μας απ’ άκρη σ άκρη όχι με δάση αλλά με ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά πάρκα, γήπεδα εξόρυξης υδρογονανθράκων και ορυκτών που θα γεμίζουν τις τσέπες του μεγάλου ντόπιου και ξένου επενδυτικού κεφαλαίου αδειάζοντας αυτές του φτωχοποιημένου λαού και υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής του.
Γι’ αυτό κι έχουμε ένα κράτος που συναινεί και συνεργάζεται απόλυτα μ΄ αυτό. Ένα κράτος που καταστρέφει τη φύση και δολοφονεί τους πολίτες, καταστρέφει τις περιουσίες του φτωχού λαού και αδιαφορεί παντελώς.
Απέναντι σ΄ αυτή τη δυστοπική κατάσταση, απέναντι στην κουλτούρα του φόβου και της εκκένωσης πρέπει ν΄ αντιτάξουμε την κουλτούρα της αλληλεγγύης, και της αυτοοργάνωσης για την προστασία της φύσης και της κοινωνίας, σύμφωνα με τα οράματα και τις ανάγκες του λαού κι όχι του κεφαλαίου. Με συνθήκες εξέγερσης και επανάστασης, με αγώνα συλλογικό κι οργανωμένο από τα κάτω, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, την κοινωνία και τη φύση ολάκερη!
