Όσοι δεν προνοούν, συνήθως τρέχουν και δεν φτάνουν για να επουλώσουν ασθμαίνοντες τις πληγές. Το διαπιστώσαμε οδυνηρά στα Τέμπη, στη Ρόδο, στην Πάτρα(με την γέφυρα) και στην Αγχίαλο.

Γιάννης Τριάντης - news247.gr

Ο Νίκος Καρούζος μιλώντας για «τα δικά του» το έλεγε αλλιώς: «Η κόλαση λοιπόν είναι η πατρίδα μας». Κι αν ζούσε τώρα κι έβλεπε τη χώρα άναυδη, πυρπολημένη και τραυματισμένη στα Τέμπη, στη Ρόδο, στην Πάτρα, στην Αγχίαλο, ποιος ξέρει με τι πυρφόρες λέξεις θα κραύγαζε γεμάτος θλίψη και οργή. Ίσως πάλι απλώς να επαναλάμβανε «Σε αποκρούω Ελλάδα»…

Πληγή οι φωτιές, έλκος και βλάβη ανήκεστη στο σώμα της γης, έτσι που αγρίεψαν οι καιροί και η μητέρα φύση τιμωρεί σκληρά το ανθρώπινο γένος, που ανήσυχο και πελιδνό μιλάει για κλιματική αλλαγή.

Υπαρκτή αλλαγή. Δραστική και επίφοβη που σαρώνει την οικουμένη και αναγκάζει τους πάντες να ξανασκεφτούν νέους τρόπους άμυνας και διαχείρισης των κλιματικών επιπτώσεων.

Τους πάντες; Όχι βέβαια. Οι μεγάλοι του κόσμου ρυπαντές ελάχιστα πράττουν. Συνήθως φλυαρούν και συσκέπτονται αλλά καταφανώς αδρανούν, εξαρτημένοι από το οικονομικό τους συμφέρον και την διατήρηση της ισχύος που διαθέτουν.

Σκοτεινή προοπτική για τον πλανήτη μας. Και αλίμονο κυρίως σε όσους τυγχάνουν ευάλωτοι, όπως η Ελλάδα. Με λειψή υποδομή, σκονισμένο κράτος και ανύπαρκτο Σχέδιο-αυτό που λέμε συνετή διαχείριση και προνοητικότητα. Ετσι, μοιραία υπάρχουμε ευάλωτοι και επιμηθείς, που τρέχουμε και δεν φτάνουμε, όταν μας βρίσκει το κακό.

Το είδαμε στα Τέμπη. Το διαπιστώσαμε στην Πάτρα με την κατάρρευση της άρρωστης γέφυρας. Και το ζήσαμε στην Αγχίαλο: Ένας εφιάλτης που αποκάλυψε κενά και προειδοποιεί για τα χειρότερα, καθώς αγγίζει το μείζον θέμα της εθνικής ετοιμότητος και ασφάλειας. Το τρομακτικό συμβάν συνιστά αρνητικό συμβολισμό που εκθέτει τη χώρα.

Για να μη χαθούμε στα χαώδη επισημάνσεων και κριτικών παρατηρήσεων, ένα μόνο: λίγες μέρες πριν από το οδυνηρό συμβάν, είχε γίνει επιθεώρηση στην Αγχίαλο και τα βρήκε όλα εν-τάξει!

Αυτό γράφτηκε και δεν διαψεύστηκε. Ε, λοιπόν, «αυτό» είναι που τρομάζει. Γιατί η επιθεώρηση, ο έλεγχος για την ασφάλεια-αντιπυρική και άλλη- στην υψίστης σημασίας αεροπορική βάση έγινε με όρους του παρελθόντος.

Δηλαδή, με τα παλιά σχέδια που δεν έχουν ενσωματώσει νέα προληπτικά μέτρα τα οποία επιβάλλονται λόγω της περιώνυμης κλιματικής αλλαγής: διεύρυνση της αντιπυρικής ζώνης, μετακίνηση των εκτεθειμένων πυρομαχικών που είναι ευάλωτα στο θερμικό κύμα κλπ.

Τώρα, οι ιθύνοντες επιστρατεύουν την φράση «επικαιροποίηση στοιχείων» για να πουν κομψά ότι τα παλιά σχέδια είναι λειψά. Σύμφωνοι. Αλλά τα νέα στοιχεία που επιβάλλουν αλλαγές δεν είναι σημερινά.

Ηδη από το Μάτι μιλάνε όλοι για την κλιματική αναστάτωση και την ανάγκη νέου αμυντικού σχεδιασμού (πρόληψη κλπ) απέναντι στον ελαύνοντα εφιάλτη. Αλήθεια, τόσα χρόνια τι έκαναν-εδικά για τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις- οι λογής ιθύνοντες, οι υψηλόβαθμοι γαλονάδες και οι λογάδες του επιτελικού κράτους;

Δυστυχώς, η χώρα μας υστερεί διαχρονικά τόσο στον τομέα της εκσυγχρονιστικής διαχείρισης όσο και στο πεδίο του μακρόπνοου σχεδιασμού. Κάποια βήματα έχουν γίνει κατά καιρούς (αντισεισμικός κανονισμός, ΑΣΕΠ, ΚΕΠ, ψηφιοποίηση), αλλά δεν αρκούν.

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να μιλάει μετεκλογικά για τον «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό» που βρίσκεται στα σκαριά, θυμήθηκα ένα στίχο του Νίκου Γκάτσου από το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Ο κόσμος σου να είμαι εγώ».

Τον αποσπώ αυθαίρετα και τον παραθέτω: «Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές». Ας ελπίσουμε όμως ότι κάτι θα γίνει, έστω στοιχειωδώς. Οι καιροί ου μενετοί.

ΥΓ: Αλήθεια, ποιοί έδωσαν το πράσινο φώς για να δοθεί στην κυκλοφορία η Περιμετρική των Πατρών; Αν αληθεύει ότι το έργο έπασχε εγγενώς στο συγκεκριμένο σημείο, πως είναι δυνατόν να μην το διαπίστωσαν οι εντεταλμένοι ελεγκτές;