Συνάντηση έξω από το εκλογικό τμήμα. «Ντρέπομαι» μου λέει. Το παιδί έβαλε υποψηφιότητα «για να πάρει απόσπαση».

Έτσι γίνονται οι εκλογές. Έτσι ψηφίζουν Μπέους και Αγοραστούς.

Το πελατειακό σύστημα εξακολουθεί να λειτουργεί αδιάλειπτα. Το βλέπεις στις προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών, στρατιωτικών κ.ά., στις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις, στα ατομικά επιδόματα αλλά και στις επιχειρηματικές επιδοτήσεις.

«…οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν την διαφθορά μόνο ως πρόβλημα, αλλά ως κάτι με το οποίο πρέπει να ζουν αν θέλουν να εξυπηρετούνται, ως ένα αναπόσπαστο συστατικό του ελληνικού τρόπου ζωής…», έγραφε γνωστός αρθρογράφος (ΤΑ ΝΕΑ 4.5.2023).

Ναι, η διαφθορά αντιμετωπίζεται ως ένα «μη πρόβλημα», ως συστατικό του ελληνικού τρόπου ζωής! Άρα μην ντρέπεσαι που «πουλάς» την ψήφο σου, μην αισθάνεσαι ενοχές, μη ντρέπεσαι, κάνεις ό,τι κάνουν όλοι, αυτό είναι η κανονικότητα!

Και όταν η «διαφθορά» είναι «μη πρόβλημα» και συστατικό του τρόπου ζωής μας, τότε δεν υπάρχουν ιδεολογικά όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, μεταξύ ηθικότητας και ανηθικότητας, καθώς όλα βυθίζονται στον απόλυτο σχετικισμό, όλα επιτρέπονται, όλα αποενοχοποιούνται, και η πολιτική εξαντλείται στα «προσωπικά συμφέροντα».

Η «διαφθορά» αυτού του είδους δεν είναι στοιχείο μόνο του «ελληνικού τρόπου ζωής», όπως λέει ο αρθρογράφος των «Νέων», αλλά είναι γενικό φαινόμενο του καπιταλιστικού μοντέλου. Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, έγραφε προ καιρού ότι ο πολιτικός ανταγωνισμός έχει καταστεί ένας ανταγωνισμός στη διαφθορά. Η διαφθορά είναι ένα σύνθετο σύστημα και για να λειτουργήσει χρειάζεται, επίσης, τη διάβρωση εκείνων των κοινωνικών κανόνων και θεσμών, που η εξουσία και το χρήμα τους υπονομεύει και ουσιαστικά τους αντικαθιστά μ’ ένα δίκτυο παράλληλων θεσμών με οσμή μαφίας (σ.σ. κάθε συνειρμός είναι λογικός)….