Οι εκλογές τελείωσαν και οι πολιτικοί δημοσιολόγοι, οι καφενέδες, άρχισαν να βγάζουν τα συμπεράσματά τους και η γραμματική των αριθμών να δίνει τη δική της συμβολή σε τούτη τη χέρσα εποχή. Αναμφίβολα οι κυρίαρχες δυνάμεις -και μάλιστα με δεξιό μανδύα- παραμένουν ισχυρές και η υπόγεια αγανάκτηση και η κοινωνική οργή βρίσκει λαθραίους και ανώδυνους για το σύστημα τρόπους διαφυγής.
Οι αριθμοί μοιάζουν να περιγελούν τους ανθρώπους και αυτό θα συνεχίζει να γίνεται όσο οι τελευταίοι υποτάσσονται στα κελεύσματα της στιγμής και του συστήματος της λοβιτούρας. Ωστόσο, η στήλη θα ’θελε να θίξει, έστω και σε περιορισμένο χώρο, μία πλευρά της σύγχρονης πολιτικής που αναδείχτηκε και πάλι -σαν πολυκέφαλη Λερναία Ύδρα- στο προσκήνιο. Στην Κύπρο ένας νεαρός απολίτικος «δικτυάς» ξεπετάχτηκε όντας άσχετος στην γ’ θέση στη χώρα του. Ένα δείγμα αυλικού-δημοσιογράφου, με άγνοια της βαθιάς πολιτικής αναδείχτηκε πρώτος στο ευρωψηφοδέλτιο της δεξιάς, τηλεοπτικές περσόνες, καλαθοσφαιριστές, λαμπεροί παρουσιαστές/τριες, γκλαμουράτοι άνθρωποι πετάχτηκαν στο νήμα ξεπερνώντας κατά πολύ παλιές καραβάνες της πολιτικής, στελέχη κομμάτων που βρέθηκαν στο περιθώριο. Η εθνικίστρια της «φωνής της λογικής» προκρίνεται έναντι μπαρουτοκαπνισμένων. Η μεταπολιτική νικά την πολιτική θα έγραφαν οι λεγόμενοι μεταμοντέρνοι, αυτοί δηλαδή που θα ’θελαν το τίποτα να νικά την ουσία και το μέρος να υπερισχύει του όλου.
Δεν έχουμε τίποτα το κοινό με κάποιους που κλαίνε και οδύρονται και, αν είμαστε απολύτως συμβατοί με τα λεγόμενά μας, θα πρέπει να αποδίδουμε στις εκλογές το βάρος που έχουν. Όταν είσαι κομμουνιστής δεν χοροπηδάς ή κλαις για την εγκυμοσύνη της κάλπης. Ούτε χαιρόμαστε γιατί δύο εκατομμύρια λιγότεροι ψήφισαν στις εκλογές. Ούτε πανηγύρια, ούτε μηδενισμός. Οι εκλογές είναι στιγμιότυπο και τα ΜΜΕ ένα εργαλείο. Σύμφωνοι, αλλά υπάρχουν εργαλεία και υπερεργαλεία. Και αν μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις, οφείλουμε να δούμε καλύτερα και βαθύτερα την εργαλειοθήκη του αστικού συστήματος. Τη δύναμη των ΜΜΕ παλιών και νέων δεν την βρήκαμε εμείς ούτε προπαγανδίζουμε ότι ανακαλύψαμε την Αμερική λέγοντας ότι το αστικό σύστημα απόκτησε ένα νέο πυρηνικό υπερόπλο. Σε μία περίοδο όπου μειώνονται οι κοινωνικές συνάφειες και οι άνθρωποι κλείνονται στο σπίτι τους (και στον εαυτό τους) είναι απόλυτα εξηγήσιμο να αυξάνεται το ειδικό βάρος των ΜΜΕ και των σόσιαλ μίντια. Η οικονομική κρίση τροποποίησε τις λαϊκές συνήθειες και το φτωχότερο πορτοφόλι έκλεισε τους ανθρώπους στους τέσσερις τοίχους και στην ευκολότερη διασκέδαση. Όταν διαβάζεις λιγότερο, δεν ακούς ποιοτική μουσική, δεν βλέπεις σινεμά ή θέατρο, τότε ευκολότερα καταλήγεις στα νύχια ενός …Αυτιά.
Τα τελευταία 30 χρόνια τροποποιήθηκαν οι αξιακοί κοινωνικοί κώδικες. Έννοιες και πρακτικές όπως η φιλία, η ντομπροσυνη, η αλληλεγγύη, η φιλοξενία κλπ βρέθηκαν να κονταροχτυπιούνται με τον αμοραλισμό, το εύκολο κέρδος, τη ρουφιανιά, το γλύψιμο του εργοδότη. Μετά τον εμφύλιο σε ένα ακριτικό νησί βρέθηκαν δεξιοί πολίτες να κρύβουν διωγμένους κομμουνιστές και αλλού -στην κατοχή- Εβραίοι να κρύβονται από τους Γερμανοναζήδες σε σπίτια άσχετων με την αντίσταση ανθρώπων. Το λεγόμενο lifestyle χτυπάει τα σύγχρονα dna των ανθρώπων.
Η πράξη, ύπατη απόδειξη της αλήθειας, συγκρούεται με την εικόνα που είναι έκφραση της ουσίας αλλά πολλές φορές πλασματική, ψεύτικη, «φαίνεσθαι». Σε αυτό το τοπίο εμείς μιλούσαμε για την επέλαση της Ευρώπης, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, τον πόλεμο κλπ και άλλοι για τον σκύλο τους, τις διακοπές τους και το εικονικό τίποτα. Τα σύγχρονα ΜΜΕ, τηλεοπτικά, ερτζιανά και ηλεκτρονικά έχουν τη δυνατότητα να τρυπώνουν -σαν κατσαρίδες- παντού. Να μπαίνουν σε μία μικρή τσέπη και να δίνουν τη δυνατότητα να νομίζεις ότι έχουν απαντήσεις για όλα. Ένας ωκεανός πληροφοριών! Με τη μικρή απαρίθμηση των παραπάνω ίσως φαίνεται ότι μιλάμε για την παντοκρατορία του φαίνεσθαι πάνω στο είναι και πως το σύγχρονο εργαλείο είναι ισχυρότερο από την ίδια την ταξική πάλη. Όχι βέβαια. Η στήλη υπογραμμίζει μία πλευρά της τροποποίησης του «πολιτικού γούστου» σε βαθμό που ένας πωλητής χειρόγραφων του… Χριστού να υπερισχύει καραμπινάτων πολιτικών στελεχών.
Η υποχώρηση των ιδεών και πρακτικών της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος έβγαλε το τζίνι από το μπουκάλι του και γέμισε η Ευρώπη και η χώρα μας φίδια και κλόουν. Κάθε εποχή έχει το τίμημά της και τα φαντάσματα γεμίζουν τα ρημαγμένα και εγκαταλειμμένα σπίτια. Αλλά μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη συγκυρία και να ξαναφέρουμε τους αγώνες στον ιστορικό τους θρόνο. Αλίμονο αν ο Φρανκενστάιν μπορέσει να επιβληθεί του Ροβεσπιέρου, του Μαρξ, του Μπελογιάννη! Αλίμονο αν τα ηλεκτρονικά καλώδια γίνουν θηλιές για τα απαυγάσματα του ανθρώπινου νου.
Κινούνται τα πράγματα, αναγνώστη.
Στην κατεύθυνση της αναγκαίας αυγής των ανθρώπων.
Θανάσης Τσιριγώτης
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
