Στην τεράστια πλειοψηφία τους, οι συντηρητικοί πολίτες είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, με δυνατότητες διαχείρισης καταστάσεων και ευστροφία, αυτές του μέσου ανθρώπου, όπως όλοι μας.

Αυτό το οποίο λείπει στην συνείδησή αυτής της κοινωνικής ομάδας και οδηγεί σε ανοχή ασφυκτικών καταστάσεων αλλά και σε αυθαίρετες εκλογικεύσεις, είναι η έννοια “ανατροπή”, η απόδραση από ένα status quo.

Ο συντηρητικός πολίτης είναι οριοθετημένος.

Ο κόσμος του είναι αποκλειστικά και μόνο ο καπιταλισμός. Ναι υπάρχουν ανισότητες, αλλά όπως δήλωσε και ο κ. Μητσοτάκης, “η ανισότητα είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση”. “Η πορνεία και το trafficking είναι το αρχέγονο επάγγελμα της ανθρωπότητος”, “οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι”. Αυτό του έμαθαν στο αναερόβιο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον, με κορωνίδα το διαστρεβλωμένο “Πατρίς – Θρησκεία - Οικογένεια”. Μέσα σε αυτόν τον αγχωτικό και πνιγηρό κόσμο θα πρέπει να επιβιώσει. Εδώ γεννιέται το ένστικτο επιβίωσης σε βάρος του Άλλου από τον συντηρητικό πολίτη, εδώ θρέφεται ο ατομικισμός, εδώ εκλογικεύεται η ρήση της Θάτσερ (“Δεν υπάρχει Κοινωνία παρά μόνο το Άτομο!”), από εδώ πηγάζει η συμβουλή προς το παιδί του “φάτους πριν σε φάνε!”. Εδώ θρηνείται ο θάνατος της ενσυναίσθησης…

Αυτός είναι και ο λόγος που ανέχονται, ενώ μέσα τους καταδικάζουν έντονα, τα κάθε είδους σκάνδαλα, την παιδεραστία στελεχών τους, την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, τις τρελλές αυξήσεις σε ηλεκτρικό ρεύμα και τρόφιμα και τις εξωφρενικές δηλώσεις των πολιτικών τους (“πηγαίνετε στα χωριά σας για διακοπές, αφού δεν μπορείτε να πάτε στα νησιά που είναι ακριβά”, “Στα νησιά η παρουσία σας δημιουργεί πολυκοσμία και ενοχλούνται οι τουρίστες”, “βαρεθήκαμε να ακούμε για τα Τέμπη”, “Εάν είσαι από το Περιστέρι και είσαι επιμελής, μπορείς να γίνεις ακόμη και υδραυλικός!”).

Όταν ο Υπουργός Υγείας Α. Γ. διαλύει το ΕΣΥ, ακόμη και ο φτωχός συντηρητικός θα πρέπει να βρει, να κατασκευάσει οπωσδήποτε δικαιολογία, έστω και εάν μέσα του βράζει: φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, φταίνε οι τεμπέληδες γιατροί, “δεν πειράζει θα πάω στον ιδιώτη να εξυπηρετηθώ και άμεσα!”. Πνίγει εξ αρχής το συναίσθημα ότι δικαιούται περίθαλψης με τόσα χρόνια εισφορές στο Ταμείο του, για να μην αναρωτηθεί σε ένα επόμενο βήμα “γιατί δεν προσλαμβάνεται υγειονομικό προσωπικό;”, ώστε να θεωρήσει φυσιολογικό και αναπόφευκτο να πουλήσει σπίτι για την εγχείρηση και τελικά να μην περάσει από το μυαλό του η κρίσιμη ερώτηση “γιατί η Υγεία δεν είναι δωρεάν;”. Το ίδιο για την Παιδεία, τις συγκοινωνίες, τους μισθούς, τα σούπερ-μάρκετ, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την υπεραξία. Εάν προστεθεί και η σιγή έως στήριξη των ιμπεριαλιστικών σφαγών σε όλη την Υφήλιο, από ΝΑΤΟ και Αμερικανούς, μιας και “είμαστε μια μικρή χώρα, θα κάνουμε ότι θέλουν οι μεγάλοι, μην τα ψάχνεις!”, το όλο σκηνικό γίνεται γκροτέσκο.

Αν και στο βάθος νομοτελειακά αρχίσει να αχνοφαίνεται ο Σοσιαλισμός, αυτό είναι …ανεπίτρεπτο και μπλοκαρισμένο στην συνείδησή του. Κάθε κτύπημα που δέχεται και υπομένει ο συντηρητικός πολίτης εκ των έσω, κοστίζει (κατ’ αυτόν) πολύ λιγότερο, από την κατάρρευση στο μυαλό του τού όλου ιδεολογικού κατασκευάσματος περί ελεύθερης οικονομίας και καπιταλιστικής κοινωνίας.

Γνωρίζουμε από επιστημονική και διαλεκτική σκοπιά ότι όλα τα φαινόμενα, πράξεις, αντιλήψεις, συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, αλληλοεπιδρούν, έχουν σχέσεις “αιτίου και αιτιατού” και σχηματικά μια κόκκινη κλωστή τα διατρέχει. Εάν οι άνθρωποι αυτοί, υποκύψουν και αποδεχθούν τελικά την ύπαρξη αυτής της κλωστής (και δεν απομονώσουν, όπως κάνουν, κάθε φαινόμενο, πράξη ή αντίληψη), αυτή γίνεται μίτος της Αριάδνης και τους οδηγεί έξω από τον εσωστρεφή λαβύρινθο του μυαλού τους, με πύλη εξόδου την ανατροπή.

Εκεί, στην πύλη εξόδου είναι το κομβικό σημείο: Θα βγουν με φόβο για το άγνωστο, κτίζοντας όμως κάτι καινούργιο και υγιές ή θα ξαναχωθούν στην σιγουριά του ψεύτικου μεν, αλλά οικείου δε;