Τέτοιες μέρες ήταν που το πρωί της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ο ΣΚΑΪ είχε μεταδώσει ότι πρόκειται για «φόνο λόγω ποδοσφαιρικών διαφορών».

Όταν όμως έφτασε η ώρα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων ο δημοσιογράφος συνομιλώντας με βασικό καλεσμένο ένα άτομο παρουσιάστηκε με την πλάτη γυρισμένη ως «συνάδελφος» του δράστη, με το «τσιγκέλι» έβγαζε το «λαβράκι» ότι ο Ρουπακιάς ήταν αριστερός.

Την σκυτάλη πήρε η ιστοσελίδα «Newsbomb», στην οποία εμφανίστηκε η εξής προβοκατόρικη ανάρτηση: «Αίσθηση προκαλεί επίσης η επισήμανση του Ρουπακιά για την πολιτική τοποθέτησή του. Φέρεται να κατέθεσε στους αστυνομικούς ότι ανήκε σε άλλο κομματικό σχηματισμό και συγκεκριμένα στο ΚΚΕ, από το οποίο αποστασιοποιήθηκε επειδή στη «Χρυσή Αυγή» θα μπορούσε να εξασφαλίσει "τα προς το ζην"». Το ίδιο μεταδόθηκε και από την τηλεόραση «ACTION».

Η είδηση αναδημοσιεύτηκε  με στημένα αποσπάσματα από την απολογία του δολοφόνου. «Τσακωθήκαμε στην καφετέρια για τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Μπόνγκ....Εγώ ανήκα στο ΚΚΕ και κάποια στιγμή αναγκάστηκα για να βγάζω ένα χαρτζιλίκι να πάω στη Χρυσή Αυγή της Νίκαιας λόγω και γνωριμιών...».

Από το «σκοτώθηκε για το ποδόσφαιρο» μέχρι «ο Ρουπακιάς ήταν αριστερός»... ένα πλυντήριο δρόμος! 

H ζωή μας συγκροτείται μέσα από την είδηση! Mέσα από την εικόνα που προβάλλουν τα MME, φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας τα γεγονότα έτσι που να μην τα γνωρίζουν η «μάνα και ο πατέρας» που τα γέννησε. Με τη «μαγειρική» του λόγου και της εικόνας θολώνουν τα νερά ώστε να φαίνονται βαθύτερα και θωρακίζουν τον σκληρό δίσκο της «κοινής γνώμης» με την επιλογή ενός συγκεκριμένου τρόπου ανάγνωσης της πραγματικότητας και εν συνεχεία με την ταύτισή του με την ίδια την πραγματικότητα.

Kαι όμως! Aν οι ειδήσεις μικραίνουν τον κόσμο κάνοντάς τον αγνώριστο, αυτό δεν σημαίνει πως ο κόσμος είναι μόνο αυτές. Mέσα στο σκουπιδότοπο των άναρχα ριγμένων «ειδήσεων», επίτηδες για να γίνεται αλοιφή το μυαλό του κόσμου, υπάρχει το βαθύ, το πιο μεγάλο, αρκεί να αναζητά κανείς πίσω από το πώς, το «ποιοι» και το «γιατί», την επιμελώς κρυμμένη αιτία των πραγμάτων.

Aξίζει λοιπόν να δει κανείς πίσω από τις ειδήσεις και τις επικοινωνιακές μεθοδεύσεις. Nα δει με τα μάτια του νου του, πίσω από τα λιγνά μονόστηλα των ΜΜΕ, τις αποσιωπήσεις, τη «σαβούρα» των δεδομένων και τα «οχυρά» των εικόνων, να προχωρήσει σε ρήξη με την  πλαστή αναπαράσταση του κοινωνικού κόσμου.

Να δούμε λοιπόν. Να δούμε, για παράδειγμα τα πλυντήρια. Όχι δεν αναφερόμαστε στα πλυντήρια ρούχων. Ούτε, βεβαίως, στα πλυντήρια πιάτων. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους-πλυντήρια ή καλύτερα στο είδος εκείνο των δημοσιογράφων – πλυντήρια. Σ΄ αυτούς που έχουν αναλάβει να ξεπλένουν κυβερνήσεις, πολιτικές αποφάσεις, επιχειρηματικές επιλογές, πρόσωπα, μεταβιβάζοντας τις ευθύνες αυτών σε κάποιους άλλους. Συνήθως στα ίδια τα θύματα των παραπάνω.

Δημοσιογράφοι - πλυντήρια σε διατεταγμένη ή μη υπηρεσία. Με στόχο να «ξεπλύνουν» το «αφεντικό» με την αποποίηση και μεταφορά ευθυνών.