Είναι ήδη θρύλος του αγωνίσματος. Το όνομά του μπαίνει επάξια στη βραχεία λίστα των υποψηφίων για τον καλύτερο Ελληνα αθλητή όλων των εποχών. Ομως ο λόγος που ο Μίλτος Τεντόγλου (όπως και ο Καραλής και ο Αντετοκούνμπο και για άλλους λόγους) είναι τόσο συμπαθής δεν είναι τα αδιαμφισβήτητα επιτεύγματά του.
Ούτε καν οι αστείες δηλώσεις του, το cool ύφος και οι γκριμάτσες, ότι είναι τυπάρα στον κόσμο του, και το γενικότερο «mood Τεντόγλου» όπως λένε οι 20άρηδες. Επιτέλους βλέπουμε έναν αντιήρωα πρωταθλητή που δεν χρειάζεται συνεχώς «υπερβάσεις για να κερδίσει», δεν βρίσκει δικαιολογίες, δεν μιλάει για την «αθάνατη ελληνική ψυχή και το dna», δεν τον κυνηγάνε όλοι και όλα, δεν του χρωστάει καμία Ιστορία. Ούτε τσολιάδες ούτε Παρθενώνες ούτε κακομοιριές. Και όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο σπουδαίο.
Θυμάμαι τρεις στιγμές. 2018. Βερολίνο. Ο εικοσάχρονος Τεντόγλου, νικητής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, μόλις ολοκλήρωσε την τελευταία του προσπάθεια, δεν πανηγύρισε. Κατευθύνθηκε σε μια κυρία που ίσιωνε την άμμο στο σκάμμα μετά την προσπάθεια κάθε αθλητή. Την αγκάλιασε. Μόνο που αυτή η εθελόντρια ήταν η Γερμανίδα -54 ετών τότε- Χάικε Ντρέσλερ, θρύλος του μήκους γυναικών με 19 μετάλλια, εκ των οποίων δύο χρυσά ολυμπιακά.
Το 2023 όταν γύρισε από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα οι δημοσιογράφοι -άκομψα- σχεδόν του ζητούσαν να πει αν αφιερώνει το χρυσό στις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών. Κοντοστάθηκε και απάντησε: «Ντρέπομαι να πω κάτι, αλήθεια. Δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, πόσο μάλλον εμείς που να απαλύνουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Ο,τι και να κάνουμε δεν έχει σημασία γι’ αυτούς και καλύτερο είναι να μη λέμε τίποτα».
Μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο είχε πει αυθόρμητα: «Δεν θεωρώ ότι αυτό που κάνω είναι πιο δύσκολο συγκριτικά με κάποιον που δουλεύει οκτάωρο στην οικοδομή. Αυτό που κάνει ένας οικοδόμος ίσως είναι πιο δύσκολο από αυτό που κάνω εγώ, άρα γιατί να το παίξω κάποιος; Ο κολλητός μου δουλεύει σε φούρνο, στα Γρεβενά. Ξέρω ότι είναι δύσκολη δουλειά, όλες οι δουλειές είναι δύσκολες. Σέβομαι όποιον προσπαθεί και δεν θέλω να το παίξω ιστορία».
Για αυτά γράφει Ιστορία.
