Το αστικό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, αφού δοκιμάστηκε από έντονα φαινόμενα κρίσης και λαϊκής απαξίωσης κατά την περίοδο 2012-2019, διένυσε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας μετά το 2019, με την εκλογική και πολιτική επικράτηση της ΝΔ. Για να ξαναμπεί τώρα, με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια φάση έντονων διεργασιών και ρευστότητας, όπου κέντρα της πλουτοκρατίας και ο ξένος παράγοντας κινούν τα νήματα προς διάφορες κατευθύνσεις. Η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, του κατεξοχήν εκφραστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού, όταν συνδυάζεται με την ανυπαρξία δεύτερου ισχυρού κομματικού πόλου, που να λειτουργεί ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας, δεν δημιουργεί από μόνη της συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Στα χαλάσματα του ΣΥΡΙΖΑ και στο καχεκτικό ΠΑΣΟΚ αναζητούνται διέξοδοι. Αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να υπάρχουν ασφαλείς εκτιμήσεις για την εξέλιξη των πραγμάτων και την ανάδειξη ενός δεύτερου κομματικού πυλώνα με κυβερνητικές αξιώσεις.
Όσα διαδραματίζονται, τον τελευταίο καιρό, στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν την τελική φάση εκφυλισμού ενός κόμματος που καμώθηκε πως ήταν η Αριστερά για να κυβερνήσει σαν Δεξιά. Να υπηρετήσει τελικά τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την ελληνική οικονομική ολιγαρχία σε μια κρίσιμη γι’ αυτούς φάση, όταν η λαϊκή αμφισβήτηση και ριζοσπαστικοποίηση έβαζε σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα των Μνημονίων. Η εκλογή του Στ. Κασσελάκη ήρθε να επιβεβαιώσει και να ολοκληρώσει έναν πολιτικό κύκλο όπου και τα τελευταία προσχηματικά ψήγματα «αριστερών» αναφορών παραμερίζονται για να επικρατήσει ολοκληρωτικά η κεντρώα μετάλλαξη.
Τα φαινόμενα βαθιάς παρακμής, σήψης και γελοιοποίησης τελικά που εκτυλίχθηκαν δημοσίως δεν οφείλονται στην εκλογή του νέου προέδρου, αλλά η εκλογή σαν διαδικασία και σαν αποτέλεσμα επισφράγισε μια ανώμαλη, νοσηρή κομματική πραγματικότητα όπου η συνεκτική ουσία ήταν η κυβερνησιμότητα κάτω από τον αρχηγισμό και τον τακτικισμό του Αλ. Τσίπρα. Ο Στ. Κασσελάκης και οι νοσηρές καταστάσεις που αναδύθηκαν είναι προϊόν και η αναπόφευκτη εξέλιξη στην πορεία της πλήρους προσαρμογής και εκφυλισμού που ο πρώην αδιαμφισβήτητος ηγέτης με τη συνέργεια όλης της ηγετικής ομάδας τροχοδρόμησε.
Τόσο ο Στ. Κασσελάκης όσο και τα ηγετικά στελέχη που αποχώρησαν υπερασπίζονται την αντιλαϊκή κυβερνητική κληρονομιά, σε όλα τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Υπερασπίζονται και τη μετατόπιση, την «πορεία» προς το Κέντρο που ο Αλ. Τσίπρας σηματοδότησε. Η όποια αριστεροσύνη αυτών που αποχωρούν εξαντλείται σε αόριστες διατυπώσεις περί απώλειας της «αριστερής ψυχής», ενώ απουσιάζει εκκωφαντικά οποιαδήποτε σαφής ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ. Μια θλιβερή παράσταση, από όλους τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσους…
Καμιά δήθεν αριστερή, αλλά στην πραγματικότητα αστική, αντιπολίτευση δεν μπορεί να φρενάρει την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ. Ο μοναδικός παράγοντας, ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να διαλύσει τη σκοτεινιά που απλώνεται είναι η ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων και η αποφασιστική υπεράσπιση των ιδεών και της ιστορίας της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Οι τελευταίες μαζικότατες κινητοποιήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών και των συνταξιούχων, καθώς και οι μαχητικές διαδηλώσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο μαρτυρικό Παλαιστινιακό λαό, στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
